Δεν θεωρώ πως έχεις “τελειώσει” ακόμα, διότι υπάρχουν κάποιες πιθανότητες ενδεχομένως συνδιαλλαγής, αλλά σίγουρα τα περιθώρια κινήσεων είναι εξαιρετικά περιορισμένα…. Τότε αν και άρχοντας είσαι στο έλεος του τελευταίου στρατιώτη του αντιπάλου σου και στην ίδια θέση με τον οποιονδήποτε άλλον υπήκοο σου…
Ωστόσο όμως μένοντας σε ένα τέτοιο φρούριο έχεις την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Ποιος άραγε ποτέ θα καταφέρει να εισβάλλει μέσα; Κι όμως σχεδόν πάντα υπάρχει κάποιος τρόπος…
Αυτή λοιπόν την ψευδαίσθηση της “ασφάλειας” την έχω συναντήσει πάμπολλες φορές κατά τη διάρκεια (κυρίως) της κρίσης… Είναι πάρα πολλοί εκείνοι, οι οποίοι έχουν πολλά χρήματα ή τα χρήματα στην Ελβετία ή κάποια μεγάλη θέση ή μια δυνατή επιχείρηση και νομίζουν πως δεν κινδυνεύουν ότι και εάν συμβεί. Ή έχουν κάποιες άλλες δυνατότητες υλικού τύπου ή δεν γνωρίζω κι εγώ τι άλλο και ουσιαστικά “απέχουν” από το γίγνεσθαι και παρατηρούν από τον εξώστη του φρουρίου τους να καίγονται τα χωράφια των χωρικών τους… Πιστεύουν ακράδαντα πως δεν πρόκειται να τους αγγίξει η καταστροφή ή θα φύγουν και θα διασωθούν!
Οποία πλάνη αγαπητές/οί μου φίλες/οι!
Κανείς δεν είναι ασφαλής σε αυτόν τον κόσμο και μάλιστα ο χωρικός μπορεί και να διαφύγει στο ανοικτό πεδίο, ο άρχοντας όμως μέσα στο φρούριο ανταλλάσσει την υποτιθέμενη σιγουριά της μη προσέγγισης του με την εντελώς περιορισμένη δυνατότητα διαφυγής του.. Εάν υποθέσουμε πως καταφέρει να διαφύγει πλέον δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει πάλι φρούριο να τον προστατεύσει… ούτε να γυρίσει πίσω…
Την ώρα μιας καταστροφής δεν υπάρχει έλεος… για κανέναν και όποιος το νομίζει είναι μακράν νυχτωμένος…
Στις φωτογραφίες μου το πολύ ενδιαφέρον Μεσαιωνικό Κάστρο του Κολοσσιού 15 χιλιόμετρα από την Λεμεσό…
Αρχική Δημοσίευση: 7 Απρ. 2015
