Δε γνωρίζω τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά η αίσθησή μου είναι θετική. Προφανώς αποτελεί ένα σοβαρό αντίβαρο στη γελοία συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης. Γενικά όμως δε γνωρίζω το ζήτημα των ΑΟΖ και δεν μπορώ να αξιολογήσω τι ισχύει· ούτε εμπιστεύομαι αναξιόπιστες δημοσιογραφικές πηγές. Ωστόσο ας μην ξεχνάμε το εξής:
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφασίσουν να επεκτείνουν τα χωρικά τους ύδατα μέχρι τις ακτές της Γαλλίας και Αγγλίας και ορίσουν ως ΑΟΖ ολόκληρο τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό δε νομίζω πως θα βρεθεί κάποιος να τους εμποδίσει, πέραν των λεκτικών αντιδράσεων. Διότι οι συμφωνίες ορίζονται από δύο τμήματα:
- Τη συμφωνία αυτή καθ΄ εαυτή και
- Την εφαρμογή της.
Στο δεύτερο είναι το πρόβλημα και εδώ δεν υπάρχει ζήτημα με την Ιταλία, αλλά με την Τουρκία. Ή μάλλον με την… Ελλάδα. Ας υπογράψει πως και ο μισός Εύξεινος Πόντος αποτελεί Ελληνική ΑΟΖ με τη Ρωσσία. Μπορεί να την εφαρμόσει;
Ανεξαρτήτως λοιπόν συμφωνιών εάν η Τουρκία είχε τη θέληση (διότι ΔΕΝ την έχει) να εφαρμόσει μία συμφωνία ακραίας μορφής, όπως αυτή με τη Λιβύη, τι θα την εμπόδιζε να το πράξει; Μόνο η σκληρή (πολεμική) αντίδραση της Ελλάδας.
Άρα το ερώτημα είναι: τι δυνατότητες έχει η Ελλάδα και όχι τόσο τι συμφωνίες υπογράφει.
