Πριν μια ή δύο εβδομάδες κόβοντας ένα μαρούλι για σαλάτα κόπηκα κι εγώ! Μία στιγμιαία απροσεξία και το αίμα έρρεε ποτάμι (τρόπος του λέγειν, ένα απλό κόψιμο ήταν) αλλά ενοχλητικό αφού ήταν στον αντίχειρα του αριστερού χεριού μου.
Προχθές πάλι ψάχνοντας στο συρτάρι με τα μαχαιροπίρουνα ακούμπησα τη λεπίδα του αποφλοιωτή (πατατοκαθαριστή στην καθομιλουμένη). Δεν κόπηκα αυτή τη φορά αλλά σκεφτόμουν το εξής:
Το πόσο κοφτερή θα είναι η λεπίδα του αποφλοιωτή προϋποθέτει μία σταθμισμένη απόφαση. Δεν αστειεύομαι. Η λεπίδα δεν μπορεί να είναι κοφτερή όπως ένα ξυράφι, αλλά ούτε και αμβλεία όπως ενός τσεκουριού. Πρέπει να έχει το κατάλληλο πάχος και επεξεργασία (και χαρακτηριστικά μετάλλου) ώστε και να επιτελεί το έργο της αποτελεσματικά, αλλά ούτε να αποτελεί κίνδυνο για την κουζίνα.
Ακόμα και ο σχεδιασμός της λεπίδας είναι σημαντικός, όπως και η εργονομία της λαβής της. Έχω καθαρίσει πολλές πατάτες και καρότα και άλλα λαχανικά και φρούτα στη ζωή μου (μου αρέσει αυτή διαδικασία) και δεν είναι όλοι οι αποφλοιωτές αποτελεσματικοί. Και αναφερόμαστε σε ένα τόσο απλό εργαλείο και όχι σε εξάρτημα διαστημοπλοίου.
Ωστόσο το τόσο απλό και καθημερινό εργαλείο κουζίνας εμπεριέχει εκ των πραγμάτων ολόκληρη φιλοσοφία σχεδιασμού και κατασκευής. Διότι μην ξεχνάμε και το κεφάλαιο της αντοχής και αξιοπιστίας.
Εάν λοιπόν ένας ταπεινός αποφλοιωτής εμπεριέχει τόση σκέψη και τεχνολογία σκεφτείτε τι συμβαίνει σε λίγο πολυπλοκότερα ζητήματα και ούτω καθ΄ εξής. Το να εκφέρεις γνώμη λοιπόν περί παντός επιστητού θα πρέπει τουλάχιστον να κατανοείς έστω και ολίγον πόσο δύσκολος είναι ο σχεδιασμός μίας λεπίδας ενός αποφλοιωτή.
Και μην ξεχνάτε πως οι σοφοί ακούν και πράττουν ενώ σιωπούν όταν δεν γνωρίζουν, οι άφρονες ομιλούν και κρίνουν και θεωρούν πως η δική τους αντίληψη αποτελεί τη μοναδική αλήθεια.
Μάθε για τη λεπίδα, σχεδίασε και κατασκεύασε μία λεπίδα και κατόπιν καθάρισε τις πατάτες!