Όποιοι επιλέγουμε την επιχειρηματική δραστηριότητα (επιτρέψατε μου να χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, διότι ανήκω σε αυτό το χώρο, πέραν των υπηρεσιών του μηχανικού και των καλλιτεχνικών), επιλέγουμε επαναλαμβάνω, την απόλυτη ανασφάλεια, την πιθανότητα οικονομικής καταστροφής ανά πάσα στιγμή, ανεχόμαστε την ανωμαλία κάθε κυβέρνησης, τους περιορισμούς ενός δύσκαμπτου κρατικού μηχανισμού, τις φοβερές διακυμάνσεις της αγοράς, τα απρόβλεπτα γεγονότα εντός και εκτός και προφανώς και τις λάθος δικές μας επιλογές. Είναι αδύνατον σε έναν κυκεώνα πολύπλοκων διαδικασιών να μην υποπέσεις σε λάθος εκτιμήσεις, εσφαλμένες αποφάσεις ακόμα και εάν προέρχονται αυτές από κόπωση σωματική ή ψυχολογική· οι πιέσεις είναι συνήθως αφόρητες και έρχονται όλες μαζί.
Γιατί το επιλέγουμε; Γιατί μας αρέσει! Είναι κάτι περίπου όπως τα ναρκωτικά και μάλιστα τα βαριά. Δεν υπάρχει καμία άλλη λογική εξήγηση. Η καθημερινή πρόκληση της επιβίωσης της επιχείρησης είναι όντως συναρπαστική, άλλωστε καθίσταται αφόρητη. Και σας διαβεβαιώνω πως από τις 365/366 ημέρες ενός έτους πραγματικά ήρεμος ξυπνάω τις… 16 (χμ…). Και ερωτήστε όποιον άλλον θέλετε και ίσως αντιληφθείτε πως οι 16 είναι πάρα πολλές!
Η ταλαιπωρία ενός επιχειρηματία και ξεχάστε αυτά, τα οποία νομίζετε δεν περιγράφεται. Στο χώρο όμως, επειδή φαίνεται –και είναι πολλές φορές- ελκυστικός ευδοκιμούν και πάρα πολλά λαμόγια. Και μην εκπλήσσεστε αλλά μερικά είναι εξόχως μεγαλόσχημα. Και δεν είναι παρά τενεκέδες ξεγάνωτοι, οι οποίοι με διάφορους τρόπους κατάφεραν να εκμεταλλευθούν τα φοβερά bugs τους συστήματος και να δημιουργήσουν εργοστάσια, πλοία, βιομηχανίες και ό,τι άλλο. Αυτά σε συνδυασμό με τραπεζίτες και πολιτικούς.
Οποιοσδήποτε λοιπόν επιχειρηματίας υποτίθεται πως πρέπει να έχει αποδεχτεί πλήρως τα προηγούμενα και πως η εξασφάλιση της βιωσιμότητας της επιχείρησής του είναι μία άγνωστη παράμετρος. Μία τυχαία μεταβολή στις συνθήκες, ακόμα και όλα να βαίνουν καλώς μπορεί πολύ εύκολα (μα πάρα πολύ εύκολα) να σε στείλει στα τάρταρα της καταρράκωσης.
Αυτό όμως φαίνεται δεν ισχύει για όλους. Και με το πρόσχημα της διάσωσης των θέσεων εργασίας βυθίζουν στην ανεργία και την οικονομική καταστροφή πολλαπλάσιο αριθμό ατόμων. Διότι τα “κουρέματα” χρέους και δανείων προκειμένου να διασωθεί μία επιχείρηση, η οποία σε ένα καπιταλιστικό σύστημα μπορεί κάλλιστα να πτωχεύσει και να αποτύχει και κανένας πέραν των επιχειρηματιών της δεν θα στενοχωρηθεί, καταστρέφουν και βυθίζουν όλους τους υπόλοιπους.
Οι άνεργοι (μία θλιβερή συνέπεια αυτής της σύμβασης του συστήματος) οφείλουν να υποστηριχθούν από το κοινωνικό σύνολο, αλλά όχι να είναι εντελώς άθελά τους η καταστροφή άλλων. Τονίζω: άθελά τους. Χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα να διασώσουν αποτυχημένους επιχειρηματίες καταστρέφοντας πολλούς άλλους. Έχω γράψει στο παρελθόν πως η προσωπική χρεωκοπία είναι βαρύτατο σύμπτωμα – ασθένεια μιάς κοινωνίας και όχι κατ΄ ανάγκην απόρροια επιλογών του ατόμου. Σε μία υγιή κοινωνία είναι εντελώς ανεπίτρεπτο να χάνεις το σπίτι σου, να σου κόβουν τις παροχές ενέργειας και ύδατος, να μην έχεις εργασία. Εδώ είμαι ο χειρότερος –χαρακτηρίστε με όπως θέλετε-. Αλλά στον επιχειρηματικό τομέα αυτοί είναι οι κανόνες είναι επιλογή σου και μην μιλάς.
Αλλά η Creta Farm και όχι μόνον μας δείχνει πόσο ηλίθιοι είμαστε οι υπόλοιποι. Και μας δείχνει το δρόμο της απόλυτης λαμογιάς. Δανείσου εκατομμύρια (είναι μία τέχνη αυτή να καταφέρεις να το επιτύχεις), κατασκεύασε το καλύτερο εργοστάσιο ή εργοστάσια ή ό,τι άλλο και –ΚΥΡΙΩΣ- προσέλαβε εκατοντάδες εργαζόμενους. Κατόπιν κάθισε στη δερμάτινη πολυθρόνα σου στο δρύινο γραφείο σου με τις ξανθιές κούκλες γραμματείς σου, αγόρασε μια-δυό Ferrari και ένα-δυό διαμερίσματα στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη και… άραξε! Πρώτος σε κάθε κοινωνική εκδήλωση και στα κους-κους των εφημερίδων και τι σε νοιάζει πως πηγαίνει η επιχείρηση σου; Μόλις φθάσεις τα 100 εκατομμύρια χρέος θα σου την… διασώσουν (δήθεν επειδή ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους σου) και μετά έτοιμος και αναγεννημένος για την επόμενη λαμογιά σου.
Και άσε τα κορόιδα να τρέχουν και να χρεωκοπούν επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν διαφορετική δομή και οργάνωση και δεν ενδιαφέρεται ουδείς για την τύχη τους.
Μπράβο σου Creta Farm! Ζεις, εσύ μας οδηγείς!
