Ο πλούτος, η πολυτέλεια και η αριστοκρατία συναρπάζουν τους ανθρώπους. Πολλοί ονειρεύονται όχι απλά τον πλούτο, αλλά τις ακραίες μορφές του και εκστασιάζονται.
Άλλοι πάλι ονειρεύονται νικηφόρους πολέμους και επιστροφή ήρωα μετά το πέρας του.
Αλλά… τα όνειρα σταματούν εκεί, όπου τίθενται κάποιες παραδοχές.
Κανένας δεν αρέσκεται τον πλούτο όντας… υπηρετικό προσωπικό σε ένα ανάκτορο. Ούτε σκέφτεται πως ο πλούτος αυτός ενδεχομένως να προέρχεται από μία φυτεία σκλάβων στο Κονγκό ή ένα αδαμαντωρυχείο στη Νότια Αφρική, όπου θα έπρεπε να εργάζεται σκληρά και ως εκ τούτου να αποτελεί μέρος του.
Αναλόγως και με τον πόλεμο όλα τα όνειρα προϋποθέτουν πως θα έχεις επιστρέψει ζωντανός (αρχικά) και αρτιμελής ενώ και οι δικοί σου άνθρωποι να μην έχουν υποστεί καμία επίπτωση.
Και στις δύο χαρακτηριστικές αυτές περιπτώσεις οι προϋποθέσεις του ονείρου είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθούν. Προφανώς τα όνειρα δεν είναι για να ονειρεύεσαι κάτι χειρότερο ή ταπεινό, άλλωστε δεν θα ήταν όνειρα παρά εφιάλτες. Ωστόσο τα όνειρα έχουν αυτή τη μοναδική ιδιότητα του Σύμπαντος να λειτουργούν με παράξενο και απρόβλεπτο τρόπο και να ακολουθούν τη δική τους ερμηνεία.
Καλό είναι να το σκέφτεσαι αυτό και να αναλογίζεσαι την πραγματική σου κατάσταση, η οποία ενδεχομένως να είναι το… όνειρο κάποιων άλλων.
