Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Η Αμερικανική Δημόσια Συζήτηση  (Debate) και οι Ευρωπαϊκές Αγκυλώσεις

Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον τη δημόσια συζήτηση (debate), η οποία διεξήχθη στο Κλίβελαντ του Οχάιο, μεταξύ του νυν Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και του διεκδικητού της Προεδρίας. Κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα, τα οποία τα παρουσιάζω εντελώς αντικειμενικά, με την έννοια πως εκφέρω τη γνώμη μου, χωρίς να υπεισέρχεται καθόλου το υποκειμενικό στοιχείο. Φυσικά μπορείτε να… διαφωνήσετε αφού είναι προσωπικές μου απόψεις.

Αρχικά θα ήθελα να παρατηρήσω πως περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα… σχόλια των Ευρωπαίων ειδησεογραφικών μέσων παρά το ίδιο το debate!

Το πρώτο αφορά το σχολιασμό των ηλικιών. Οι… εβδομηντάρηδες γράφουν στα σχόλια.  Ηλικιακά φυσικά και είναι και οι δύο άνω των εβδομήντα ετών. Οι Ευρωπαίοι έχουν όμως ξεχάσει, πως τα περισσότερα προβλήματα τα έχουν δημιουργήσει “νέοι” με μυαλά προηγουμένων αιώνων. Η βιολογική ηλικία είναι διαφορετική από τη νοητική. Τριαντάρηδες και σαραντάρηδες με μυαλά όχι απλά σκουριασμένα, αλλά η επιτομή της οπισθοδρόμησης και των αγκυλώσεων έφεραν την ανθρωπότητα πολλούς αιώνες πίσω. Πρόσφατα παραδείγματα γνωρίζουμε άριστα. Ισχύει και για την Αμερική αυτό. Εξ΄ αρχής λοιπόν καθαρά έξω από το στόχο.

Το δεύτερο αφορά την αξιολόγηση με βάση τα Ευρωπαϊκά πρότυπα. Το debate διεξήχθη θυμίζω στις Ηνωμένες Πολιτείες και μάλιστα στο Κλίβελαντ του Οχάιο. Το Κλίβελαντ, το οποίο έχω επισκεφθεί δις είναι μία άκρως βιομηχανική πόλη με όλα τα φλέγοντα ζητήματα της Αμερικανικής κοινωνίας. Η ερμηνεία του θα πρέπει να αποδοθεί σύμφωνα με το σκεπτικό του Αμερικανού ψηφοφόρου και όχι του Ευρωπαίου.

Το τρίτο αφορά αυτό καθ΄ εαυτό το debate. Δεν ήταν χαοτικό, όπως χαρακτηρίστηκε. Ήταν απλώς… Αμερικανικό! Φαινόταν ξεκάθαρα επίσης και το πόσο είχαν επέμβει οι ειδικοί επικοινωνιολόγοι στο να καθορίσουν την τακτική του καθ΄ ενός υποψηφίου (κυρίως στον διεκδικητή). Ο νυν επιθετικός και straight to the point, ο διεκδικητής απέφευγε να κοιτάξει προς τον νυν δηλώνοντας την απαξίωσή του, κάτι, το οποίο εξέφρασε και με χαρακτηρισμούς τύπου… “clown”. Είχαν και οι δύο τους λόγους τους.

Το τέταρτο αφορά τη χρήση της γλώσσας. Ο νυν Πρόεδρος χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο… σετ λέξεων με μεγάλη συναισθηματική δύναμη. Δε βασίζεται καθόλου σε λογικούς συσχετισμούς, παρά μόνο στο συναίσθημα. Πίσω από τα φώτα μπορεί να λέγονται ακριβώς τα αντίθετα και με το σκληρότερο τρόπο, αλλά εμπρός από το φακό είναι όλα “θαυμάσια και υπέροχα”. Ανατρέξατε στις ενημερώσεις της τετραετίας. Ο διεκδικητής προσπάθησε να εστιάσει στη λογική. Δεν είμαι βέβαιος πως τον συμβούλευσαν σωστά.

Το πέμπτο είναι πως… δεν μου πέφτει λόγος. Δεν είμαι Αμερικανός πολίτης και δεν έχω δικαίωμα περαιτέρω σχολιασμού. Είμαι όμως Ευρωπαίος πολίτης (τυπικά, διότι προσωπικά δεν το αισθάνομαι) και θα ήθελα να σχολιάσω πως ας αφήσει η Ευρώπη τις Ηνωμένες Πολιτείες και τα debate της και να εστιάσει στο μαύρο της το χάλι. Διότι δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα τα έκανε τόσο θάλασσα και χωρίς τη βοήθεια των Αμερικανών τώρα θα ήταν είτε υπό ναζιστική κατοχή (τη δεύτερη φορά) είτε ολοκληρωτισμού Σοβιετικού τύπου. Ετοιμάζεται και για τρίτη…

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)