Πριν από κάποια χρόνια είχα ακούσει για κάποιους κλωστοϋφαντουργούς βιομηχάνους από την Μικρά Ασία (δεν συγκράτησα δυστυχώς το όνομά τους), οι οποίοι έχασαν τα πάντα το 1922. Ωστόσο σε λίγα χρόνια δημιούργησαν στον Βόλο μία κραταιά και μεγαλύτερη βιομηχανία από αυτήν, την οποία έχασαν. Τούτο, διότι όπως ανέφερε η αφηγήτρια -το θυμάμαι χαρακτηριστικά-: “Εμπιστεύονταν την Αγορά”… Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο εκπλήσσομαι καθημερινά από την ισχύ αυτής της πρότασης. Ίσως τη μόνη, την οποία χρειάζεται να γνωρίζει ένας “σωστός” άνθρωπος του επιχειρείν…
Μπορεί επίσης να σας αρέσει
Ταχείς σαν τον άνεμο, μεγαλοπρεπείς σαν το άλογο, ευαίσθητοι σαν παιδιά, μαχητές στην νοοτροπία… και νικητές στο αποτέλεσμα… και περισσότερο και πάνω […]
Όποιοι επιλέγουμε την επιχειρηματική δραστηριότητα (επιτρέψατε μου να χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, διότι ανήκω σε αυτό το χώρο, πέραν των υπηρεσιών του […]
Διάχυτη είναι η εντύπωση μου, πως μετά τα αλλεπάλληλα lockdown και την δυνατότητα αξιοποίησης ενός προηγουμένως ανύπαρκτου ελεύθερου χρόνου, πολλοί άρχισαν να […]
Η απώλεια της κατοικίας ενός ανθρώπου είναι απόδειξη βαρύτατης ασθένειας μίας κοινωνίας. Πρόκειται για απόλυτη κοινωνική (και όχι προσωπική) αποτυχία. Δεδομένων και […]