Από την εμπειρία μου και την κατά το δυνατόν μελέτη της Ελληνικής ψυχοσύνθεσης, την οποίαν αδυνατώ ομολογουμένως να κατανοήσω σε βάθος, έχω διαπιστώσει μερικά χαρακτηριστικά ταμπού:
1. Το Ταμπού της Υποκρισίας
Όλοι γνωρίζουν και κανένας δεν γνωρίζει. Και όλοι είναι συμφωνημένοι να μην αποκαλύπτεται η αλήθεια. Εάν κάποιος τολμήσει να θίξει κάποια επαγγελματική ομάδα, η οποία έχει τη φήμη… λαδώματος, το πιθανότερο είναι να ευρεθεί στην φυλακή. Ξαφνικά όλοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, πώς και γίνεται αυτό το τόσο φοβερό! Απαιτούν δε… αποδείξεις επώνυμα!
Συνέπεια: Η κατάσταση διαιωνίζεται.
2. Το Ταμπού της Μη Κατανόησης
Θυμάμαι στο Πανεπιστήμιο, εάν κάποιος καθηγητής μας ήταν πολύ δυσνόητος στην παράδοση και δεν καταλαβαίναμε τίποτα, όλοι το παίζαμε πως… καταλαβαίναμε! Κανένας μας δεν έλεγε το προφανές. Μόνο μία φορά θυμάμαι ένας συμφοιτητής μου από την Κύπρο τόλμησε να εκφράσει αυτό, το οποίο όλοι πιστεύαμε. Νομίζω πως… εκτελέστηκε στον τοίχο της Πανεπιστημιούπολης.
Συνέπεια: Όλοι νομίζουν πως όλοι οι άλλοι καταλαβαίνουν εκτός από τους ίδιους και τελικά κανένας δεν καταλαβαίνει τίποτα.
3. Το Ταμπού των Χρημάτων
Όλοι φαίνονται άνετοι. Μπορεί να πνίγονται στα χρέη, μπορεί να μην υπάρχει δεκάρα τσακιστή, αλλά κανένας δεν το παραδέχεται. Εντυπωσιακή ευδαιμονία. Και όλοι αναρωτιούνται πού βρίσκουν τα χρήματα για διακοπές. Σήμερα διάβασα πως το 67% των Ελλήνων δεν έχει ούτε 1000 ευρώ στον κουμπαρά του, σάμπως δεν το γνώριζα!
Συνέπεια: Συνεχίστε να ντρέπεστε για την οικονομική σας κατάσταση για να διαιωνίζετε τη φτώχεια και την κακομοιριά.
Επιπλέον όταν αξιολογείτε έναν συνάνθρωπό σας με βάση τα χρήματα, τότε ετοιμαστείτε να φτωχύνετε ακόμα περισσότερο και σε κάθε τομέα. Από τις πληγές της Ελληνικής νοοτροπίας.
4. Το Ταμπού της Καταγωγής
Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλούς Έλληνες, των οποίων οι γονείς ή οι παππούδες δεν κατάγονταν από χωριά, δεν ήταν φτωχοί ή δεν φύλαγαν πρόβατα ή μάλλον μια κατσικούλα και εάν την είχαν αυτή. Τι φοβάστε; Μήπως η καταγωγή σας είναι ταπεινή και πέσει η μύτη σας; Σιγά! Το αντίθετο θα έπρεπε!
Συνέπεια: Το ταμπού αυτό είναι… χορηγός φοβερών συμπλεγμάτων και νέο-πλουτισμού.
5. Το Ταμπού της Εξουσίας
Μα τι έρωτας είναι αυτός με όποιον κατέχει κάποια θέση εξουσίας;
Συνέπεια: Καλώς συνεχίζεται η δουλεία και κυβερνούν πολλά σκουπίδια.
6. Το Ταμπού των CEO
CEO = Chief Executive Officer. Εντάξει παιδιά! Οι τίτλοι είναι ωραίοι, αλλά… σοβαρευτείτε! Ανεξαρτήτως τίτλου μη ντρέπεστε να δηλώσετε τα αγοράκια πως σας αρέσει να παίζετε με τραινάκια και τα κοριτσάκια η μαγειρική. Δεν ξημεροβραδιάζεστε συνέχεια με reports οικονομικών αναλύσεων της Wall Street ή με τις πωλήσεις στη Ζιμπάμπουε.
Συνέπεια: Ο ξενόφερτος τίτλος δεν σου κάνει καλύτερο ύπνο.
7. Το Ταμπού των Αρμονικών Σχέσεων
Μερικές φορές σε δημόσιους χώρους αναρωτιέμαι από πού προκύπτουν τα διαζύγια. Τόση αρμονία ούτε στην 5η συμφωνία του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν δεν διακρίνω.
Συνέπεια: Χαλαρώστε! Καλύτερα όπως νοιώθετε παρά σκλάβοι μιας κίβδηλης εικόνας. Δεν κερδίζετε κάτι με το να δείχνετε στους άλλους μία ανύπαρκτη τελειότητα.
8. Το Ταμπού των Media
Επειδή είπαν και έγραψαν πως κάτι είναι πολύ καλό, δεν σημαίνει ότι είναι. Έχετε τη γνώμη σας και τις αξίες σας.
Συνέπεια: Επικρατούν πολλά σκουπίδια (και εδώ), διότι εξουσία, φελλοί και media πηγαίνουν αγκαλιά.
Και τέλος το κορυφαίο ταμπού:
9. Το Ταμπού του Μαλ@κα
Κανένας δεν είναι μαλ@κας. Μαλ@κας σημαίνει ένας άξεστος –κυρίως- δειλός, ο οποίος γράφει στα παλιά του τα παπούτσια όλους τους άλλους και κάνει πως δεν καταλαβαίνει, προκειμένου να επιτύχει τον όποιο (βλακώδη ή σημαντικό) σκοπό του καμουφλάροντας τα προηγούμενα με το ένδυμα της αφέλειας και μειωμένης αντίληψης, του μαλ@κα δηλαδή.
Συνέπεια: Σε πολλά κυριαρχούν και επιτυγχάνουν δια της μεθόδου αυτής οι μαλ@κες!
Δράση: Τσακίστε τους! Είδατε; Στα προηγούμενα 8 δεν πρότεινα κανέναν τρόπο δράσης, αλλά στο 9…
