Να το ξεκαθαρίσω αμέσως και από την αρχή: ήθελα να κερδίσει η Γαλλία. Δεν είναι πως θα στεναχωριόμουν αν δεν συνέβαινε αυτό, αλλά μέσα μου αυτό επιθυμούσα.
Γιατί όμως; Πώς γίνεται και η Ελλάδα υποστήριζε την Γαλλία και όχι μία μικρή Βαλκανική χώρα, όπως είναι η Κροατία; Μην κρυβόμαστε, το 90% ήταν με την Γαλλία.
Διάβασα επίσης αρκετά σχόλια με πολιτική χροιά, τα οποία χαρακτήριζαν τους Κροάτες… φασίστες ενώ τους Γάλλους φωτεινά παραδείγματα ενώ είναι γνωστό πως και η Γαλλία ήταν μία μεγάλη αποικιοκρατική αυτοκρατορία.
Εάν αναρωτιέστε πως το ποδόσφαιρο μπορεί να περιλαμβάνει πολιτικές προεκτάσεις πλανάσθε. Στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision για πάρα πολλά χρόνια η Αγγλία και η Ιρλανδία απείχαν στην μεταξύ τους ψηφοφορία. Πόσω μάλλον στο ποδόσφαιρο.
Τώρα για την Κροατία. Η απάντηση είναι κατά τη γνώμη μου πολύ απλή: οι Κροάτες στήριξαν τον ναζισμό και ήταν με το μέρος της Γερμανίας στον Β’ ΠΠ. Η Γερμανία δεν ξέχασε (η Γερμανία είναι αμετανόητη) και ήταν η πρώτη χώρα, η οποία την αναγνώρισε μετά την διάλυση της μισητής (για αυτούς) Γιουγκοσλαβίας.
Η αντίσταση της Γιουγκοσλαβίας ήταν, όπως θεωρούσε ο πατέρας μου, η ισχυρότερη στην Ευρώπη εναντίον των ναζιστών. Ο Τίτο ωστόσο παρεμπιπτόντως ήταν… Κροάτης!
Και φυσικά εάν ζούσε (ο πατέρας μου) δεν θα ήθελε ούτε να ακούσει για Κροατία, όπως και εγώ…
Είναι ακριβώς το ίδιο, το οποίο συμβαίνει με την Ουκρανία ή την Ουγγαρία. Το συλλογικό ασυνείδητο έχει συγκρατήσει την θέση τους σε σχέση με την άθλια ναζιστική Γερμανία. Την υποστήριξαν!
Βέβαια οι ναζί τους Σλαύους τους θεωρούσαν υπανθρώπους και αντί να εκμεταλλευτούν την υποστήριξή τους, κατάφεραν να τους κάνουν εχθρούς. Η υπεροψία βλέπετε σε οδηγεί στην καταστροφή.
Από την άλλη πλευρά πάντα μένω με το ερώτημα, πόσο αληθινή ήταν η αντίσταση των Ελλήνων, όταν τρίτος πολιτικός σχηματισμός σήμερα είναι ένα ναζιστικό κόμμα.
Γνωρίζω από πρώτο χέρι εξαιρετικές λεπτομέρειες για την Ελληνική αντίσταση στην οποία συμμετείχε ο πατέρας μου ως μέλος του πολιτικού Ε.Α.Μ. αλλά αποδείχθηκε πως δεν ήταν αγνός ο σκοπός της ηγεσίας, η εκδίωξη δηλαδή των Γερμανών, αλλά η κατάληψη της εξουσίας από τους ίδιους. Και αυτό αποκαλύφθηκε περίτρανα από τους τρεις γύρους του εμφυλίου.
Και εν τέλει για την Γαλλία και την Κροατία:
Είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα αυτό σήμερα… Δεν χάθηκαν όλες οι μνήμες.
