Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Γιατί ΔΕΝ Πέφτουν τα Μπαλκόνια

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός πως την ημέρα της παρέλασης του Καρναβαλιού στην Πάτρα πηγαίναμε παραδοσιακά σε αγαπημένους φίλους ή συγγενείς, οι οποίοι είχαν ένα… προνόμιο: μπαλκόνι στην οδό, απ΄ όπου θα περνούσε το καρναβάλι!

Πραγματικά από τις καλύτερες στιγμές, όπου όλοι χαιρόμαστε και ζούσαμε τότε το όνειρο. Μετά ακολουθούσε η έξοδος σε κάποια ταβέρνα ή τότε ντισκοτέκ μέχρι πρωίας.

Εκείνο, το οποίο με εντυπωσίαζε και δεν τολμούσα να σκεφτώ ήταν πώς γίνεται και αντέχουν τόσο κόσμο τα μπαλκόνια! Ήταν περίπου όπως τα τσαμπιά από σταφύλια στις κληματαριές με τους ανθρώπους ρόγες. Και όχι μόνον αυτό, αλλά σκεφτείτε και το συνωστισμό, ο οποίος ήταν αναπόφευκτος, αφού όλοι ήθελαν μία θέση στην άκρη του μπαλκονιού για καλύτερη ορατότητα. Μεθερμηνευόμενο το τελευταίο, ανάλογο σπρώξιμο στα κάγκελα του μπαλκονιού. ΚΑΙ τα κάγκελα πάντως παρ΄ όλες τις ωθήσεις παρέμεναν στις θέσεις τους.

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο η μάλλον φαιδρή εικόνα ενός μπαλκονιού, το οποίο κρέμεται. Μάλιστα απ΄ ότι διάβασα η χρήση του κτιρίου είναι (ήταν, διότι σφραγίστηκε) ξενοδοχείου. Και πάλι πριν από λίγο διάβασα και για κάποιο άλλο μπαλκόνι, το οποίο κατέρρευσε στην Ερμού στην Αθήνα σήμερα λόγω της κακοκαιρίας (δεν γνωρίζω πόσο ακριβής είναι η περιγραφή και εάν όντως πρόκειται για μπαλκόνι ή μαρκίζα ή κάτι άλλο).

Ανάλογα ισχύουν στις παρελάσεις, οι οποίες κατά κανόνα γίνονται στους κεντρικότερους δρόμους, όπου κατά τεκμήριο υπάρχουν και οι παλαιότερες πολυκατοικίες· οι οποίες διαθέτουν τα παλαιότερα μπαλκόνια! Και σε πολλές περιπτώσεις κτίρια του προ-προηγούμενου αιώνα με τα χαρακτηριστικά μικρά μπαλκόνια και πάλι δέχονται μεγάλο αριθμό ατόμων και είναι εκεί!

Και ΔΕΝ πέφτουν!

Διότι πέραν του συγκεκριμένου γεγονότος είναι μάλλον άδικο ένα τόσο σπάνιο και μεμονωμένο περιστατικό να γενικεύεται. Και αποτελεί είδηση διότι είναι μεμονωμένο, άλλωστε θα φωτογραφίζαμε όσα… στέκονται!

Αλλά γιατί ΔΕΝ πέφτουν;

Δεν πρόκειται να αναλύσω τεχνικές λεπτομέρειες περί τοποθέτησης οπλισμών (εννοώ σιδήρων) και τρόπων στήριξης, αλλά θα περιοριστώ μόνο σε δύο-τρεις:

Πρώτον: Στην πολύ μεγάλη αντοχή του οπλισμένου σκυροδέματος (μπετόν). Προσωπικά αυτό το είχα αντιληφθεί προτού καν εισαχθώ στο Πολυτεχνείο από μία παρατήρηση σε ένα υπόγειο πάρκινγκ στην Αθήνα. Το συγκεκριμένο είναι δεκαετίας 60 ή 70 και έχει υπόγειους ορόφους με γυμνές πλάκες πάχους… 10-12 εκ. περίπου! Το γράφω, διότι το μέτρησα αφού με εντυπωσίασε το γεγονός πως τόσα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν και δεν έδειχνε κανένα σημάδι κόπωσης ή ταλάντωσης. Σαφώς υπάρχουν ισχυρότατα δοκάρια και υποστυλώματα, αλλά η πλάκα τόσο λεπτή;

Κι όμως κανένα θέμα! Το Ο/Σ είναι ένα ισχυρότατο υλικό! Παραλληλίστε το με τις πτέρυγες των αεροσκαφών, οι οποίες δέχονται φοβερά φορτία αλλά το να αποκολληθεί ή σπάσει πτέρυγα αεροσκάφους αποτελεί ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο (εάν έχει υπάρξει ποτέ). Γιατί; Διότι… εκ κατασκευής αντέχουν!

Δεύτερο: Τα μπαλκόνια (εξώστες κατά την επιστημονική ορολογία) χύνονταν (κατασκευάζονταν), “σκυροδετούνταν” ως ενιαία μαζί με τις πλάκες των ορόφων. Όπερ τούτο σημαίνει πως δεν φτιάχνουμε το σκελετό χωρίς τους εξώστες και μετά τους προσθέτουμε. Όταν για κάποιους λόγους συμβαίνει αυτό, τότε πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί, διότι σε αυτήν την περίπτωση έχουμε ένα ευπαθές σημείο. Δεν υπάρχει ακόμα κόλλα να… κολλήσουμε ένα μπαλκόνι στο σκελετό. Και είναι μία δύσκολη διαδικασία, αλλά όχι αδύνατη ή λιγότερο ασφαλής, εάν γίνει σωστά.

Τα δε σίδερα είναι αγκυρωμένα μέσα στις πλάκες και κάμπτονται όταν βγαίνουν στο μπαλκόνι, ώστε να είναι στην επάνω του πλευρά. Κατανοείτε πως η επάνω πλευρά ενός μπαλκονιού πιέζεται και όχι η κάτω, σε αντίθεση με μία πλάκα δαπέδου. Δεν επεκτείνομαι περισσότερο να μη σας μπερδέψω.

Τρίτο: Τα φορτία υπολογισμού. Με τη λέξη φορτία εννοώ το βάρος, το οποίο μπορεί να φέρει ένας φορέας. Στις συνήθεις κατοικίες το ωφέλιμο φορτίο είναι 200 κιλά ανά τετραγωνικό μέτρο. Στις σκάλες είναι 350 κιλά το τετραγωνικό μέτρο, ενώ στα μπαλκόνια… 500 κιλά ανά τετραγωνικό μέτρο! Μισός τόνος δηλαδή σε χώρο 4 περίπου μεγάλων πλακιδίων. Εάν δεν τοποθετήσεις στήλη από μολύβι είναι αδύνατον να συγκεντρώσεις 500 κιλά ανθρώπινου φορτίου σε αυτή την επιφάνεια. Υπολογίστε και τους συντελεστές ασφαλείας, τους οποίους λαμβάνουμε υπ΄ όψιν στη μελέτη (από τη νομοθεσία) και θα διαπιστώσετε εάν το υπολογίστε πως ένα μπαλκόνι έχει τεράστιες δυνατότητες ανάληψης φορτίων. Εντελώς απλοϊκά σε ένα μπαλκόνι πλάτους 2 μέτρων και μήκους 5, άρα 10 τετραγωνικών μέτρων εάν τοποθετήσουμε (στριμώξουμε) 30 (εντάξει το παράκανα) ανθρώπους βάρους 100 κιλών ο κάθε ένας (κι εδώ τα παράκανα) θα έχουμε 30Χ100=3000 κιλά (3 τόνους). Το μπαλκόνι όμως έχει υπολογιστεί για 10 τετρ. μέτρα Χ 500 κιλά ανά τετρ. μέτρο = 5,000 κιλά (5 τόνους)! Μπαλκόνι… γαϊδούρι!

Βέβαια εάν όλοι καθίσουν στην άκρη του μπαλκονιού θα έχουμε ίσως κάποια θέματα (μικρή ταλάντωση, η οποία όμως είναι άλλο θέμα από την αντοχή) και έχει να κάνει με τη διατομή της πλάκας ή τι υπάρχει ή δεν υπάρχει κάτω από το μπαλκόνι (εννοώ δοκάρια στήριξης). Αλλά και πάλι είμαστε εντός της ασφάλειας.

Αυτά τα ολίγα (ή πολλά) θα ήθελα να γράψω και να εξηγήσω γιατί τα ωραία μας μπαλκόνια ΔΕΝ πέφτουν!

Για περισσότερα και αναλυτικότερα σας συνιστώ μία φοίτηση πενταετούς διαρκείας σε ένα από τα άριστα Πολυτεχνεία μας και κάποια μεταπτυχιακά στο εξωτερικό για διεύρυνση του πνεύματος και όχι στις 800 λέξεις του ανωτέρω κειμένου.

Σημ.: Στις φωτογραφίες ένα από τα μπαλκόνια, σε κτίριο κατασκευής μου διαστάσεων… μήκους 8,05 μέτρων και πλάτους 4,45 μέτρων. Είναι αυτό χωρίς τη μόνωση (εννοώ το γαλάζιο χρώμα). Μην ερωτήσετε περισσότερα, πάντως ο ίδιος το μελέτησα και το υπέγραψα.

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)