Η δημοσιογράφος Geraldine McInerney για τον Jack Lemmon:
“Θυμάμαι ότι ο Jack μου είπε κάποτε ότι έζησε με τρόμο όλη του τη ζωή ότι δεν θα του ανέθεταν ποτέ άλλη δουλειά. Ενώ ήταν ένας από τους πλέον καθιερωμένους ηθοποιούς της Αμερικής ο ίδιος δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στον εαυτόν του. Ήταν σαν κάθε δουλειά να ήταν η τελευταία του”.
Ο Jack Lemmon ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς όλων των εποχών. Κι όμως δεν είχε καθόλου αυτοπεποίθηση. Ίσως γι΄ αυτό και ήταν κορυφαίος (και πάλι, ίσως ο καλύτερος όλων).
Παντού γύρω μου παρατηρώ πλήθος ανθρώπων με απόλυτη εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους και στις πεποιθήσεις τους χωρίς ποτέ να αναρωτηθούν έστω μήπως κάπου λαθεύουν. Ή να έχουν για όλους και για όλα γνώμη και μάλιστα γνώμη κατακριτική και μίσους.
Και ένα νέο είδος ανθρώπων, μικρών θεών, οι οποίοι επειδή κατέχουν, ας πούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή επιχειρήσεις, οι οποίες απευθύνονται σε τεράστια πλήθη (τα οποία παρεμπιπτόντως είναι και τα προϊόντα τους) αποφασίζουν σάμπως να τους ανήκει ολόκληρος ο Πλανήτης. Το ίδιο ισχύει και για ανθρώπους με επίσης τεράστια εξουσία επί άλλων ανθρώπων.
Λίγο κράττει παιδιά. Διότι “Φοβερόν το εμπέσειν εις χείρας θεού ζώντος”, (Φοβερό να πέσει κάποιος στα χέρια ζωντανού θεού). Και δεν γνωρίζω με ποιο σκεπτικό γράφτηκε το προηγούμενο, αλλά εμένα μου αρέσει πάρα πολύ και το ερμηνεύω κατά το δοκούν (κατά τη δική μου προτίμηση).
Και προσέξτε!
Ωραία, οι ως άνω μικροί θεοί το εφαρμόζουν στους υπόλοιπους, αλλά δυστυχώς γι΄ αυτούς ισχύει και για τους ίδιους. Διότι απλούστατα είναι ΚΑΙ μικροί ΚΑΙ κυρίως ΔΕΝ είναι θεοί. Και οι πραγματικοί “θεοί” το γνωρίζουν.
