Σήμερα για πρώτη φορά από την εγγραφή μου στο Facebook έλαβα μήνυμα αναφοράς για το πρόσφατο άρθρο μου “Άνω-Κάτω ή Κάτω-Άνω;” της 29ης Νοεμβρίου 2019 διότι στα σχόλια είχα επισυνάψει και το σύνδεσμο της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας των Πατρών “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ” στο οποίο μετά την έντυπη έκδοση δημοσιεύεται. Αυτό είναι συνήθης πρακτική όχι μόνο εμού, αλλά εκατομμυρίων άλλων χρηστών και προφανώς δεν ανήκει στα spam!
Επιπροσθέτως έχω λάβει πολλά αιτήματα εντελώς fake αλλά σχετικά περιποιημένων προφίλς, τα οποία είναι εμφανώς διαφημιστικά. Επειδή διαθέτουν μία επίφαση καλλιτεχνίας και σοβαρoφάνειας είναι πολύ εύκολο να περάσουν τον πρώτο πρόχειρο έλεγχο και να γίνουν αποδεκτά. Κατόπιν με την επαγωγική μέθοδο διασπείρονται στο διαδίκτυο. Αυτό το επισήμανε πρώτη η φίλη μου @Chrissa Driva (διαβάστε την ανάρτηση της, της 19ης Νοεμβρίου), η οποία το σχολίασε με δεικτικό τρόπο.
Η κατάσταση έχει προ πολλού ξεφύγει. Και προσέξτε διότι δεν είναι μόνο το Facebook, το οποίο δεν εννοεί να προβεί σε ταυτοποίηση των χρηστών του, όπως οφείλει να πράξει, αλλά δεν το πράττει. Διότι προφανώς είναι ωραία τα νούμερα. Αλλά αυτή η τακτική δεν νομίζω πως θα αποδώσει, διότι ο διαφημιζόμενος δεν επιθυμεί να προβάλλει την επιχείρησή του σε fake πελάτες με τα real χρήματα του.
Γενικώς όμως έχουν ξεφύγει από κάθε έννοια λογικής χρήσης πολλά ακόμα. Και διαμαρτυρόμαστε για την τρομακτική υποβάθμιση της ζωής μας, αλλά είμαστε εμείς εκείνοι, οι οποίοι σκάβουμε το λάκκο μας.
Έχω πολλούς γνωστούς και φίλους, οι οποίοι δεν μπορούν να απενεργοποιήσουν το κινητό τους, επειδή η εταιρεία στην οποία εργάζονται τους θέλει μονίμως σε αναμονή. Όχι αγαπητές επιχειρήσεις. Το εταιρικό κινητό ας είναι ανοικτό κατά τη διάρκεια του συμφωνημένου ωραρίου. Πρέπει να υπάρχει οικογενειακή και προσωπική ζωή και χρόνος συγκέντρωσης (το κλειδί της επιτυχίας). Και προσλάβετε και άλλους, οι οποίοι θα απαντούν στο δικό τους ωράριο. Όχι ένας να τα κάνει όλα.
Τα e-mails. Η Google κυριαρχεί με το g-mail, το οποίο είναι αρκετά πρακτικό αλλά και αυτό εξαρτώμενο. Δεν ελέγχεις ουσιαστικά τίποτα. Και εάν η Google, όπως και το Facebook μία ωραία νύχτα κλείσουν σκεφτείτε τι θα γίνει. Και οι οικονομίες του παρελθόντος δεν ήσαν λιγότερο εύρωστες χωρίς τις ηλεκτρονικές ευκολίες. Το απλό ταχυδρομείο του παρελθόντος μια χαρά λειτουργούσε.
Τα ηλεκτρονικά βιβλία νομίζουμε πως θα υποκαταστήσουν τις έντυπες εκδόσεις. Δεν το βλέπω. Διότι κάθε τι ηλεκτρονικό χρειάζεται ενέργεια και δεν είναι σίγουρο πως θα διατίθεται στο μέλλον. Ενώ με το βιβλιαράκι και ένα κεράκι κάνεις επίσης τη δουλειά σου. Μη ξεχνάτε πως τα βιβλία έχουν επιβιώσει αιώνες, όπως και τα πλοία δεν εξαφανίστηκαν από τα αεροπλάνα.
Φυσικά να αναφερθώ και στην έντυπη δημοσιογραφία, η οποία έχει κλονισθεί, αλλά και πάλι το τέλος της δεν έφτασε. Τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης δεν δείχνουν να μπορούν να εύρουν το δρόμο τους και δεν είμαι σίγουρος πως θα τοn βρουν. Οι ιστοσελίδες ίσως είναι ακόμα ένας ασφαλέστερος τρόπος (δεν εννοώ τα blogs) αλλά και αυτά συναρτώνται από τη γενικότερη κατάσταση του διαδικτύου.
Εμένα πάντως μετά το σημερινό γεγονός, όπου ουσιαστικά λογοκρίθηκε δια της διαγραφής δημοσιευμένο άρθρο μου, η απόφαση για την εγκατάλειψη της πλατφόρμας του Facebook (και όχι μόνον) και ο περιορισμός στην προσωπική μου ιστοσελίδα, φαίνεται πολύ κοντινή. Ίσως είναι και η ώρα του. Και βεβαίως και μία γενικότερη αναθεώρηση όλων όσων αναφέρω, χωρίς αυτό να σημαίνει σε καμία περίπτωση, πως απαρνούμαι το μέλλον. Την δηλητηριώδη του επίδραση απαρνούμαι.
