Η ταινία “3 Μοίρες” με τον πρωτοποριακό και τολμηρό της χαρακτήρα (με την πλήρη απουσία ήχου) αργά μεν-σταθερά δε, αρχίζει να αποκτά την θέση της στο διεθνές στερέωμα. Η απουσία ήχου και μουσικής και η μόνη παράθεση της υπόθεσης και μάλιστα μίας δύσκολης υπόθεσης ενώ αρχικά παραξενεύουν, αφήνουν εντελώς ελεύθερο τον νου να πετάξει.
Και η απόφαση να αφαιρέσω διαλόγους και ήχο, τελικά οδήγησε στην ανακάλυψη κατά μία έννοια, σε αυτό το οποίο μου απέδωσαν οι Άγγλοι και μου άρεσε και τελικά υιοθέτησα, ως conceptual cinematography (εννοιολογική κινηματογραφία).
Τα όνειρα δεν έχουν ήχο. Όταν σκεπτόμαστε δεν έχουμε κάποια ορχήστρα στο μυαλό μας να παίζει. Κι όμως σκεπτόμαστε. Αυτό νομίζω είναι η σημαντικότερη κατάκτηση.
Επίσης ολόκληρη η δημιουργία της βασίστηκε σε μία εξ’ αρχής προσέγγιση του κινηματογράφου. Αυτό δημιούργησε και μία ιδιαίτερη τεχνογνωσία, η οποία θεωρώ πως είναι και ο μεγάλος θησαυρός της Teucris Cine/a και στην οποία επενδύω καθ’ ολοκληρίαν.
Μέσα σε όλα λοιπόν διαπίστωσα και πάμπολλους μύθους, οι οποίοι επικρατούν στην κινηματογραφική βιομηχανία. Σας παρουσιάζω 3, όπως μου ήρθαν στο μυαλό:
Μύθος 1: Ο κινηματογράφος είναι Τέχνη.
Όχι! Ο κινηματογράφος είναι μια βιομηχανία, όπως όλες οι υπόλοιπες. Η παραγωγή μίας κινηματογραφικής ταινίας είναι pure business. Τίποτα λιγότερο. Και ολόκληρη η αξία μίας ταινίας ορίζεται όχι από την ποιότητά της, αλλά από την προώθησή της και φυσικά από τον αριθμό εισιτηρίων και τα κέρδη, τα οποία θα αποφέρει. Συνεπώς το σημαντικότερο είναι το marketing και όχι η ποιότητα της ταινίας. Και προφανώς ταινίες σκουπίδια μπορούν να αποφέρουν τεράστια κέρδη.
Όπως σε όλα τα ζητήματα “επικοινωνίας με το κοινό” οφείλει κάποιος να λάβει “άδεια” μέσω υφιστάμενων διαδρομών-καναλιών. Όπου υπεισέρχεται η λέξη “άδεια” αρχίζουν και τα προβλήματα. Επειδή η “επικοινωνία με το κοινό” αποτελεί ένα πολύ ισχυρό εργαλείο, διότι διαμορφώνει γνώμες και καταστάσεις (και κατά συνέπεια και κέρδη και εξουσία) το εμπόδιο αυτό είναι το σοβαρότερο όλων.
Εμένα πάντοτε η άποψή μου ήταν μία: εάν επιθυμείς δάνειο από την τράπεζα, μην αιτηθείς. Απλά φτιάξε την δική σου τράπεζα.
Μύθος 2: Ο κινηματογράφος είναι βιομηχανία.
Όχι! Ο κινηματογράφος είναι Τέχνη! Και μάλιστα μία πολύ σπουδαία τέχνη, εάν μπορεί να υπάρξει κάποιο μέτρο σύγκρισης μεταξύ των τεχνών. Προσωπικά θεωρώ πως η ταινία είναι διδαχή και συνεπώς δεν μπορεί παρά να αντικατοπτρίζει και την ψυχή του δημιουργού της. Δεν μπορώ να εντοπίσω διαφορές μεταξύ ενός ζωγραφικού πίνακα και μίας κινηματογραφικής ταινίας. Εάν είναι υψηλής αισθητικής αξίας είτε ο πίνακας είτε η ταινία αργά ή γρήγορα θα εύρη τη θέση του/της και θα αναγνωρισθεί.
Μύθος 3: Μία νύχτα αρκεί.
Το Hollywood είναι μία ονειροπόλις. Όλοι ονειρεύονται ταινίες, πλούτη και δόξα. Θεωρούν ότι σε μία νύχτα θα αλλάξουν όλα. Κανένα αριστούργημα δεν γράφτηκε σε μία νύχτα όμως. Και εάν όντως γράφτηκε πίσω του υπήρχαν 15-55 χρόνια πάρα πολύ σκληρής δουλειάς και μελέτης. Ούτε “έξυπνες” ιδέες υπάρχουν.
Ο κινηματογράφος δεν έχει αρχικό σημείο ενασχόλησης. Είναι ολόκληρη η ζωή σου.
Δεν είναι το ταλέντο: υπάρχουν πάρα πολλοί αποτυχημένοι ταλαντούχοι.
Δεν είναι η ιδιοφυία: υπάρχουν πάρα πολλές μη αναγνωρισμένες ιδιοφυίες.
Δεν είναι η μόρφωση: υπάρχουν παραπεταμένοι μορφωμένοι παντού.
Από τα προηγούμενα το ταλέντο το έχεις ή δεν το έχεις. Ιδιοφυία είσαι ή δεν είσαι. Την μόρφωση την αποκτάς ή όχι.
Αυτό όμως, το οποίο πραγματικά αξίζει είναι η ΕΠΙΜΟΝΗ ότι μπορείς να υλοποιήσεις τον στόχο σου και η ΠΙΣΤΙΣ ότι όντως έχεις κάτι να προσφέρεις.
Και πιστέψτε με! Μόλις το αποφασίσεις δεν πρόκειται να υπάρξει εμπόδιο, το οποίο να μην ορθωθεί ακλόνητο στον δρόμο σου. Και τότε μόνον η απεριόριστη επιμονή ΙΣΩΣ έχει τη δύναμη να το ξεπεράσει!
http://www.filmaffinity.com/en/film758679.html
