Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Το Δρομάκι

Κατεβαίνοντας σήμερα το πρωί στο γραφείο μου σκεπτόμουν πως κάθε κοινωνία ανά τις εποχές αντιμετωπίζει κάποιες δύσκολες (έως εξαιρετικά δύσκολες) συνθήκες είτε από δικά της σφάλματα είτε από επιβαλλόμενες εξωτερικές δυνάμεις. Τότε όταν αλλάζουν οι συνήθεις πρακτικές αναδύονται οι πραγματικοί χαρακτήρες των ανθρώπων. Υπ’ όψιν πως εκείνο, το οποίο δημιουργεί τα προβλήματα είναι το είδος σε σπανιότητα (και δεν αναφέρομαι ΜΟΝΟ στα υλικά). Στην Ελλάδα του 2008 και μετά είναι το ανταλλακτικό μέσον σε συνδυασμό ωστόσο και με την έλλειψη ήθους και παιδείας. Σε άλλες περιόδους ήταν η τροφή, το νερό ή ακόμα χειρότερα οι ατομικές ελευθερίες και ο ορισμός της ζωής, όπως συνέβη πάμπολλες φορές στο παρελθόν (και συμβαίνει και τώρα σε πολλές περιοχές του πλανήτη μας)…

Ωστόσο έχω να επισημάνω τρία πράγματα, τα οποία ανεξαρτήτως συνθηκών δεν αλλάζουν και είναι πολύ σημαντικό αυτό να είναι απολύτως αντιληπτό:

1. Μην χάνετε την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Υπάρχει πολύ μεγάλο και υγιές δυναμικό, απλά είναι αόρατο και δεν κραυγάζει.
2. Άνθρωποι, οι οποίοι φέρονται με ανήθικο τρόπο πάντα με τον ίδιο τρόπο φέρονταν. Απλά σε άλλες περιόδους ενδεχομένως να μην “ενοχλούσαν” τόσο πολύ ή να μην είχε τον ίδιο αντίκτυπο η συμπεριφορά τους.
3. Μην εγκαταλείπετε τις θέσεις σας ούτε να επιτρέπετε στην παραπάνω κατηγορία να δηλητηριάζει την ζωή σας ή να τροποποιεί τα πιστεύω σας.
Αυτές οι σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου (και πολλές άλλες ακόμα, αλλά ας τις αφήσουμε για αργότερα) βλέποντας αυτό το απλό στενάκι της παλαιάς πόλης της Πάτρας.

Μάλλον διότι αυτό το απρόσωπο μάλλον δρομάκι θα είναι πάντα εκεί να θυμίζει τα προηγούμενα.

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)