Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Θα Αγοράζατε με Ρούβλια;

Δεν σπούδασα οικονομολόγος, συνεπώς οι συλλογισμοί μου ενδέχεται να εμπεριέχουν λογικά σφάλματα, είμαι όμως ενεργά στην ελεύθερη οικονομία της οποίας το κίνητρο είναι η μεγιστοποίηση του οφέλους (κέρδους). Άρα το σκεπτικό μου μπορεί να μην είναι εντελώς εσφαλμένο. Αυτό είναι το πρώτο.

Το δεύτερο είναι όπως σας έχω τονίσει οι κυρώσεις, οι οποίες όμως έχουν μόνο ένα συνώνυμο: τρελά κέρδη!

Το ερώτημα είναι ποιος κερδίζει και ενδεχομένως σε βάρος τίνος; Ελπίζω τώρα να παρακολουθήσετε τους συλλογισμούς μου, τους οποίους όσο απλούστερα δύναμαι, παρουσιάζω.

Λοιπόν. Έστω πως έχετε παραγγείλει αλουμίνιο αξίας 100,000 δολαρίων προκειμένου να κατασκευάσετε προϊόντα εμπορικής αξίας 2,000,000 (θεωρητικό εντελώς το παράδειγμα). Συμφωνίες, τα πάντα όλα υπογεγραμμένα με ρήτρες και πανέτοιμα. Και έστω πως έχετε την άδεια της κυβέρνησης για να πραγματοποιήσετε τη συναλλαγή με τη Ρωσσία.

Και ο πωλητής ενώ το φορτίο είναι στο δρόμο απαιτεί άμα τη αφίξει η πληρωμή να γίνει σε ρούβλια (ας υποθέσουμε και πάλι πως αυτός είναι ο τρόπος).

Τι κάνεις;

Ψάχνεις να βρεις και να αγοράσεις ρούβλια! Η τρέχουσα ισοτιμία είναι πως με 1 δολάριο αγοράζεις 100 ρούβλια (αυτή είναι και η αληθινή ισοτιμία). Αλλά επειδή ρούβλια εκδίδει ΜΟΝΟ η Ρωσσία, πρέπει να απευθυνθείς σε κάποια Ρωσσική τράπεζα ή κάποιον ισχυρό ιδιώτη, ο οποίος να κατέχει μεγάλες ποσότητες (μάλλον Ρώσσο). Η κερδοσκοπία και η ευκαιρία όμως είναι μοναδική και αυτομάτως για να αγοράσετε τα πολυπόθητα πλέον ρούβλια απαιτούν διπλάσια τιμή από την τρέχουσα ισοτιμία. Με 1 δολάριο 50 ρούβλια και όχι 100. Τελικά πληρώνετε 200,000 δολάρια και είστε και ευχαριστημένοι, διότι αντί για 1,900,000 δολάρια θα κερδίσετε κάτι λιγότερο (1,800,000), χωρίς άλλες συνέπειες.

Το επιπλέον ποσό το κερδίζει η Ρωσσική τράπεζα ή ο ιδιώτης, πιθανότατα Ρώσσος ή αυτός, με τα μεγάλα αποθέματα.

Επειδή όμως αυτό σας κάνει να μη νοιώθετε “καλά” αποφασίζετε να ψάξετε προμηθευτές από αλλού. Και έστω βρίσκετε αντίστοιχης ποιότητας και ποσότητας αλουμίνιο από την Κίνα προς 120,000 δολάρια, άρα περιορίζετε τη ζημία και δεν είστε έρμαιο των Ρώσσων κερδοσκόπων.

Πολύ ωραία! But… αλλά…

Επειδή ρούβλι μπορεί να εκδώσει ΜΟΝΟ η Ρωσσία και επειδή οι Ρώσσοι ολιγάρχες και κυβερνητικοί πρέπει να κυκλοφορούν με γιώτ και να διατηρήσουν τον πολυτελέστατο τρόπο ζωής τους… τυπώνουν χωρίς όριο… Και προσέξτε τώρα αντί να κερδοσκοπήσουν πουλώντας 50 ρούβλια για ένα δολάριο (αντί της ισοτιμίας 1 πρό 100) τώρα αντιστρέφουν την κερδοσκοπία (αφού το ρούβλι δεν τους κοστίζει τίποτα για να τυπωθεί) και σας προσφέρουν 200 ρούβλια στο δολάριο. Άρα τώρα αντί για 100,000 δολάρια για την ίδια ποσότητα αλουμινίου θα πληρώσετε… 50,000 δολάρια!

Οι Ρώσσοι από το τίποτα (ρούβλια) θα λάβουν 50,000 δολάρια και οι Κινέζοι… τίποτα!

Κερδίζετε εσείς πλέον 1,950,000 δολάρια, οι Ρώσσοι τα 50,000 δολάρια και οι Κινέζοι παίρνουν τον πούλο (συγγνώμη)! Εν τω μεταξύ στη Ρωσσία το αλουμίνιο δεν κοστίζει και αυτό, διότι η διάρθρωση των επιχειρήσεων είναι εντελώς διαφορετική (βλέπε ολιγάρχες).

Εάν παρακολουθήσατε το συλλογισμό μου, ποιος ή ποιοι κερδίζουν και πάλι; Και στην μία περίπτωση εξοντώνεις και τον ανταγωνισμό (την Κίνα εν προκειμένω).

Ας δούμε τώρα τις κυρώσεις κάπως αντίστροφα από πλευράς Ρωσσίας. Έστω πως η Ρωσσία χρειάζεται κατεπειγόντως 100,000 τόνους χαλκού, για τις πολεμικές της ανάγκες (υποθετικά είναι όλα αυτά και το αλουμίνιο και ο χαλκός). Η Αμερικανική εταιρία, η οποία εξορύσσει το χαλκό στη Χιλή προφανώς δεν μπορεί να τον εξάγει. Φοβερό!

Μία όμως Νοτιο-Αφρικάνικη εταιρεία με έδρα το Μπελιζέ, ιδιοκτήτρια της οποίας είναι μία Κυπριακή Ρωσσικής ιδιοκτησίας αγοράζει αυτή τον χαλκό και επειδή η Νότιος Αφρική δεν συμμετέχει στις κυρώσεις (υποθετικό και αυτό) το εξαγάγει στη Ρωσσία στη διπλάσια όμως τιμή. Τώρα η Ρωσσία πρέπει να πληρώσει τα δολάρια, τα οποία εισέπραξε με τον προηγούμενο τρόπο και επειδή δεν έχει άλλη επιλογή το πράττει.

Ποιος κερδίζει;

Προφανώς οι Ρώσσοι ιδιοκτήτες της ενδιάμεσης Κυπριακής εταιρίας! Θα μπορούσε όμως ιδιοκτήτες να είναι και υπήκοοι οποιουδήποτε άλλου κράτους, ακόμα και το Δ.Σ. της Αμερικανικής (απλώς τα επιπλέον κέρδη θα γεμίσουν τους δικούς τους λογαριασμούς και όχι της εταιρίας τους).

Σκεφτείτε τώρα πόσα προϊόντα, πόσες συναλλαγές υφίστανται και με πόσους τρόπους μπορούν να διεξαχθούν. Και αναλόγως και πολιτικής μπορεί να χτυπηθούν και οι ανταγωνιστές. Οι συνδυασμοί πρακτικά είναι απεριόριστοι.

Οι κυρώσεις αποφέρουν τεράστια κέρδη σε μία νέο-ανερχόμενη ελίτ της Ρωσσίας  και ταυτοχρόνως σε πάρα πολλούς κάθε εθνικότητας. Κάποιοι βέβαια θα πληγούν (κράτη ή ιδιώτες), αλλά είναι διότι αυτούς θέλουν να τους εξοντώσουν ή προκύπτει εκ των συνθηκών.

Γιατί να σταματήσει λοιπόν ο πόλεμος;

Σημείωση: δεν υπονοώ σε καμία περίπτωση πως ήταν όλα αυτά προσχεδιασμένα ή προσυμφωνημένα άλλωστε περνάμε στη συνωμοσιολογία. Απλώς σε κάθε περίπτωση κάθε τι, το οποίο τίθεται σε απαγόρευση αποκτά… εξωτικό ενδιαφέρον! Και φυσικά όλα τα προηγούμενα είναι στα όρια ή πέραν της ηθικής ή/και της νομιμότητας. Για τις συνέπειες στους απλούς ανθρώπους δεν το συζητώ καν, αλλά αυτούς ποιός τους σκέφτεται; Αλλά αυτός είναι ο τρόπος λειτουργίας του οικονομικού συστήματος.

Σε αυτές τις περιπτώσεις προφανώς οι ρέποντες προς την… ακολασίαν ανακαλύπτουν απίστευτους τρόπους διαφυγής από τις απαγορεύσεις!

Τέλος σκεφτείτε την ποτοαπαγόρευση στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 20 έως το 1933. Ακόμα καλύτερα σκεφτείτε τι θα συμβεί στην Ελλάδα, εάν απαγορευθεί το αλκοόλ! Σε μία διετία θα εξοφληθεί το χρέος!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)