Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Η Δίκη

Προχθές το βράδυ παρακολούθησα τυχαία την β΄ κινηματογραφική εκδοχή της “Δίκης” του Φραντς Κάφκα. Είναι μία μάλλον άγνωστη ταινία σε σχέση με την αρχική του Όρσον Ουέλλες του 1962. Ωστόσο είχε και αυτή τον χαρακτήρα της και μάλιστα με τον Άντονυ Χόπκινς σε πρωταγωνιστικό ρόλο και σε παραγωγή του BBC. Δεν θα κάνω όμως σύγκριση των δύο ταινιών.

Θα συγκρίνω την κατάσταση του πρωταγωνιστή Τζόζεφ Κ. του εξαίσιου έργου του Κάφκα, με την κατάσταση, την οποία βιώνουμε σήμερα οι περισσότεροι πολίτες στην Ελλάδα.

Ο Τζόζεφ Κ. κατηγορείται για κάτι, το οποίο ποτέ δεν μας γίνεται γνωστό ούτε και ο ίδιος το γνωρίζει, ούτε μπορεί να κατανοήσει τι συνέβη (ή τι έκανε) και πως βρέθηκε σε αυτή τη θέση, ενώ αντίθετα το όλο “σύστημα” γύρω του είτε είναι υπέρ του είτε εναντίον του δείχνει να λειτουργεί με αξιοθαύμαστη ακρίβεια (και να γνωρίζει τα πάντα για αυτόν)…

Στο πραγματικά σκοτεινό έργο του Κάφκα (ένα από τα πλέον αγαπημένα μου) ο Τζόζεφ Κ. “βυθίζεται” συνεχώς και με σταθερό ρυθμό σε μία ανεξέλεγκτη και ζοφερή πραγματικότητα χωρίς δυνατότητα ελέγχου έως το τέλος.

Προσωπικά  θα σας συνιστούσα πρώτα να διαβάσετε το βιβλίο και μετά να δείτε την αρχική εκδοχή της ταινίας του Όρσον Ουέλλες (1962) με μία πλειάδα σπουδαίων ηθοποιών και με μία ιδιαίτερη κινηματογράφηση…

Δεν θα σας συνιστούσα να ακολουθήσετε το τέλος της… όσο τουλάχιστον εξαρτάται από εμάς.

Σας παραθέτω ωστόσο την εξαιρετική εισαγωγή της ταινίας, η οποία είναι μία από τις σκηνές βαθιά χαραγμένη μέσα μου… και συμπτωματικά αυτοβιογραφική ειδικά τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής μου…

Σημ. Δεν έχουν τόση σημασία τα λόγια στο παρακάτω video. Σημασία έχει πως υπάρχει μόνο μία πύλη για τον κάθε έναν μας και αυτήν την πύλη οφείλουμε να την περάσουμε… Γιατί αυτή είναι η ΔΙΚΗ μας πύλη…

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)