Πριν από πολλά χρόνια σε κάποιο καλοκαιρινό ταξίδι μου συνάντησα εντελώς συμπτωματικά έναν από τους πλέον στενούς συνεργάτες (και προβεβλημένο στέλεχος) του τότε πρωθυπουργού.
Ο τότε πρωθυπουργός (δεν είναι και πάρα πολλοί, ώστε να χάσουμε τον λογαριασμό) εθεωρείτο από τους πλέον σοβαρούς και συνετούς αν και αντιπαθείς μάλλον στην κοινή γνώμη.
Ωστόσο υπέστην (ήμουν κι εγώ πολύ πιο νέος και άπειρος) ένα πραγματικό σοκ αντιλαμβανόμενος αμέσως πως ο σχεδόν στενότερος συνεργάτης του πρωθυπουργού εκείνου ήταν ένας παντελώς γελοίος και κυριολεκτώ εδώ.
Αυτό με προβλημάτισε σφόδρα, διότι δεν μπορούσα να κατανοήσω πώς αυτό δεν γινόταν αντιληπτό από τον τότε (υποτίθεται σοβαρό) πρωθυπουργό. Μετά αποκαλύφθηκε πως αυτός ο τύπος διαχειριζόταν κομματικούς οικονομικούς πόρους. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο.
Δεν ήθελα να ασχοληθώ με το ζήτημα των δήθεν αποκαλύψεων των ημερών αυτών, αλλά παρατηρώ μία πολύ επιτυχημένη διαστρέβλωση των (κατά τη γνώμη μου) πραγματικών γεγονότων.
Αποκαλύψεις γελοίων, οι οποίοι νοιώθουν πως ενδέχεται να λογοδοτήσουν και οι οποίοι προσπαθούν ή να ανταλλάξουν ή να δυσκολέψουν τον δρόμο τους προς την φυλακή. Όλα όμως αυτά υπό το πρίσμα πως ήταν ως πρόσωπα δήθεν λάθος επιλογές ενός άπειρου “παιδιού”, το οποίο δεν γνώριζε από την αθωότητά του τι πράττει.
Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Ήταν απόλυτα συνειδητές επιλογές (ακονίστε λίγο τη μνήμη σας και με άλλες περιπτώσεις) με μόνο στόχο την χρησιμοποίησή τους σε άνομα και δόλια σχέδια, τα οποία στην πορεία θα τους τα επέρριπταν (κοινώς θα τους τα φόρτωναν και οι άλλοι θα έβγαιναν λάδι και δήθεν εξαπατηθέντες).
Η επιδίωξη από την αρχή ήταν η απόλυτη οικονομική εξαθλίωση και όλα έγιναν επί τούτου, απλά έπρεπε να βρεθεί ο κατάλληλος βλαξ να υπογράψει και να κατηγορηθεί ως υπαίτιος. Και (σχεδόν) ευρέθη, αλλά για μία μάλλον φορά (και ίσως τελευταία) ο βλαξ αυτός “σκέφτηκε” (διαισθάνθηκε;) και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Ήταν η πιο σωστή απόφαση, την οποία μπορούσε να λάβει. Οπότε η υπογραφή αναγκαστικά ήταν εκείνου, ο οποίος το είχε σχεδιάσει αυτό. Δεν μας “βγαίνουν” βλέπετε πάντοτε τα σχέδιά μας, όσο έξυπνοι και εάν νομίζουμε ότι είμαστε.
Το ότι χρησιμοποιήθηκε όπως μια χαρτοπετσέτα είναι προφανές πως δεν το έχει καταλάβει ακόμα ή ο ναρκισσισμός του δεν του επιτρέπει να το δεχθεί. Δεν σημαίνει όμως πως όσα γράφει είναι ψέμματα. Απλά τον δούλευαν και δεν έπαιρνε είδηση τίποτα.
Το ίδιο θα αντιληφθούν και πολλοί άλλοι και… άλλες στη συνέχεια, μόλις χρεωθούν είτε αποφάσεις είτε πράξεις, οι οποίες θα τους κτυπούν την πόρτα των ευαγών ιδρυμάτων με τα κατακόρυφα κάγκελα.
Τότε θα αναφερόμαστε πάλι σε λάθος επιλογές και λοιπά…
Όταν λείπει ένα “ν” από το όνομά σου ίσως ευρίσκεται ως “αν” στην αρχή της λέξης του (αν)-εγκεφάλου σου.
Σημ. 1: Δεν επιθυμώ σχόλια σε αυτή μου την ανάρτηση. Είναι υποκειμενικές κρίσεις και δεν υπάρχει λόγος να σχολιαστούν. Απλώς παραθέτω την άποψή μου.
Σημ. 2: Οποιαδήποτε ομοιότητα ή σχέση με αληθινά πρόσωπα είναι εντελώς τυχαία και φανταστική. Αφορούν σκέψεις ενός σεναρίου μου πολιτικού θρίλερ.
