Αγαπημένοι φίλοι παρατήρησαν στη φωτογραφία των 50+9 ετών μου, πως τα πουλιά στο καλώδιο δεν είναι σπουργίτια, αλλά χελιδόνια. Πολύ σωστά, έχουν δίκιο. Η αλήθεια είναι πως την ώρα εκείνη μετρούσα τα περασμένα χρόνια μου, συνεπώς και χελώνες ακόμα να κρέμονταν, πάλι… πουλιά θα έβλεπα!
Πάντως, χωρίς να μπορώ να αξιολογήσω εάν αυτό είναι καλό ή κακό, θα μπορούσα να ισχυριστώ πως είναι… χελωνο-πουλιά. Τούτο, διότι μου φαίνονται σαν να έχουν περάσει αιώνες και τα χρόνια τόσο μακρινά. Και όταν σκέφτομαι τον εαυτόν μου στα 20, τα 30 ή στα 50 μου ανακαλύπτω έναν άλλον άνθρωπο, τον οποίον εάν γνώριζα τώρα ίσως και δεν θα του μιλούσα.
Εάν με ερωτήσετε τι είναι εκείνο, το οποίο θεωρώ πως επιβραδύνει την αίσθηση του χρόνου θα απαντούσα χωρίς ίχνος σαδομαζοχισμού, οι ανεκπλήρωτοι στόχοι και οι κάθε είδους δυσκολίες. Αυτό δημιουργεί μία ψευδαίσθηση απεριόριστου χρόνου, διότι θέτοντας έναν στόχο δεν θέλεις να βιαστείς να τον εκπληρώσεις. Είναι ο “λόγος” (η αιτία) αυτής της διαστολής.
Θα πρότεινα λοιπόν να σκέφτεστε όχι πως δεν έχετε χρόνο ή δεν προλαβαίνετε, αλλά πως έχετε απεριόριστο χρόνο και πως μπορούν πάρα πολλά να υλοποιηθούν μέσα σε αυτό το διάστημα.
Ωραία τα χελιδόνια τελικά!
