Ποτέ μου δεν κατάλαβα την λειτουργία της οικονομίας με όρους τιμών. Εμένα πάντοτε η προσέγγιση μου ήταν (και είναι) μία:
Ποιός είναι ο στόχος μου; Τι θέλω; Και αφού το θέλω και το πιστεύω… το κάνω ή ίσως ΤΙ κάνω για να το… κάνω;
Συνεπώς εστιάζω στην έννοια της αξίας και όχι της τιμής. Τι ΑΞΙΑ έχει αυτό, το οποίο θέλω (είτε με προσωπικούς είτε με οικονομικούς όρους) και όχι πόσο κοστίζει. Και αμέσως το γνωστό… διαβολικό αντεπιχείρημα:
Εάν δεν έχεις ή δεν καλύπτουν τα οικονομικά σου την επιθυμία σου, τότε;
Προσέξτε! Το προηγούμενο σκεπτικό δεν αναιρεί την αποδοχή της πραγματικότητας. Εάν χαθείς στο όνειρο, τότε καλύτερα να ξαπλώσεις και να κοιμηθείς. Ρεαλιστικά ωστόσο όμως, διαθέτεις κάποια δεδομένα. Λίγα ή περισσότερα. Και με αυτά τα δεδομένα σχεδιάζεις το πλάνο σου αλλά πάντα με βάσει το στόχο σου.
Οι τιμές είναι περίεργο πράγμα. Αντικατοπτρίζουν το κοινωνικό μέτρο της αλληλεπίδρασης με την κοινωνία και τίποτα άλλο. Γι΄ αυτό είναι διαφορετικός ο πλούτος από τα χρήματα. Μόλις εστιάσεις στα χρήματα απομακρύνεσαι από τον πλούτο.
Και τα χρήματα έχουν και μία άλλη επικίνδυνη ιδιότητα. Σου περιορίζουν σε απίστευτο βαθμό τον οπτικό σου ορίζοντα. Αποκτάς κατ΄ επιλογήν δική σου… μυωπία! Εάν κινείσαι με γνώμονα τις τιμές και τα κοστολόγια, τότε άγεσαι και φέρεσαι μέσα στο κύμα της όποιας αγοράς. Όπου σε πηγαίνει ο άνεμος, ο οποίος είναι απρόβλεπτος και αλλάζει κατεύθυνση και ένταση. Και είναι πλέον καθαρά θέμα συγκυρίας ή… “τύχης” το πού θα ευρεθείς. Καλύτερα τότε να επισκεφθείς ένα καζίνο ή να παίζεις τυχερά παιγνίδια. Δε διαφέρει.
Αλλά ΕΣΥ πού ακριβώς θέλεις να πας;
Και επανέρχομαι στο υποτιθέμενο ερώτημα:
Υπάρχει αυτή τη στιγμή φούσκα ακινήτων;
Απάντηση: το ερώτημα αυτό είναι κίβδηλο και παραπλανητικό και δεν έχει κανένα νόημα. Τι σημαίνει φούσκα; Εσύ τι θέλεις να κάνεις πάρτυ με μπαλόνια; Και θα επιτρέψεις τις αποφάσεις σου να εξαρτώνται από ένα… μπαλόνι;
Χμ… άλλαξε εντελώς σκεπτικό και πορεία.
