Δεν γνωρίζω εάν έχω το δικαίωμα να συμβουλεύσω κάποια/ον σε αυτό το ζήτημα. Αλλά θα ήθελα τουλάχιστον να μεταφέρω την προσωπική μου εμπειρία για τα τρία δυσκολότερα ζητήματα, τα οποία προσωπικά αντιμετωπίζω. Ίσως να σας δώσουν μία διαφορετική άποψη και να βοηθηθείτε στην υλοποίηση των καλλιτεχνικών ανησυχιών σας:
1. Το δυσκολότερο τμήμα οποιουδήποτε έργου είναι να σκεφτείς επάνω σε αυτό. Εάν έχεις καταλήξει στο τι θέλεις να κάνεις και πιστεύεις ότι είναι αυτό, το οποίο πραγματικά σου αρέσει χωρίς συμβιβασμούς, τότε η υλοποίηση είναι το ευκολότερο. Αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί πρέπει να σκεφτείς πάρα πολύ και σε βάθος.
2. Μόλις ξεκινάς να σκεφτείς και να αφιερωθείς στο έργο σου, όση διάθεση και αποφασιστικότητα και εάν έχεις προηγουμένως, κάνει την εμφάνισή της η ακατανίκητη… αναβλητικότητα. Τότε θα θέλεις να διαβάσεις κάτι στο Facebook ή να μάθεις τις ειδήσεις, να δεις τα e-mail σου, να κατέβεις την κουζίνα για ένα φρούτο, να ετοιμάσεις τσάι ή καφέ και οτιδήποτε άλλο προκειμένου να σε απομακρύνει από το στόχο σου. Η αναβλητικότητα είναι πρακτικά ανίκητη. Σκέψου πονηρά: ονόμασέ την… προετοιμασία και συνέχισε να σκέφτεσαι κάνοντας κάτι από τα προηγούμενα! (Αυτή τη συμβουλή τη θεωρώ χρυσάφι).
3. Εάν τελικά τα κατάφερες με τα προηγούμενα και σκέφτεσαι το έργο σου και γνωρίζεις το θέμα και την αρχή του, σκέψου οπωσδήποτε το τέλος του. Το ενδιάμεσο θα το καταφέρεις. Αλλά χωρίς να γνωρίζεις το τέλος αργά η γρήγορα θα κολλήσεις. Και για να ξεκολλήσεις πρέπει να επιστρέψεις πάλι στην αρχή και όλος ο κόπος σου ίσως σου φανεί χαμένος. Δες τον και αυτόν όμως ως… προετοιμασία!
Μετά το άρθρο είχα σκοπό να συνεχίσω αυτά, τα οποία σκεφτόμουν -και πάντα να γνωρίζετε- κάθε άρθρο είναι ακριβώς η υλοποίηση της…αδράνειάς μου! Πάντα! Κατεβαίνω τώρα για να φτιάξω ένα… τσάι!
Διαβάστε και τα σχόλια της ανάρτησης στο Facebook παρακαλώ.