Διαβάζω συνεχώς αναλύσεις, πως το οριακό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος εμπεριέχει δύο στοιχεία:
1. Θα δυσκολέψει την εφαρμογή της αναθεώρησης του πολιτεύματος από τον Ταγίπ Ερντογάν και
2. Διχάζει και διαιρεί στα δύο την Τουρκία με κίνδυνο ακόμα και εμφύλιας σύρραξης.
Τίποτα δεν μπορεί να είναι περισσότερο εσφαλμένο, όσο τα προηγούμενα συμπεράσματα.
Στις κούρσες κάθε είδους πάρα πολλές φορές το αποτέλεσμα κρίνεται στο νήμα. Το χρυσό όμως ανεξαρτήτως διαφοράς πηγαίνει πάντοτε στον πρώτο. Τι με απειροελάχιστη διαφορά τι με μεγάλη το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό, το οποίο μετρά.
Συμπέρασμα για την 1η παραδοχή: Δεν πρόκειται να επηρεάσει καθόλου την πορεία, την οποία έχει σχεδιάσει στο μυαλό του ο Ερντογάν. Απλώς οι χαμένοι θα είναι πολύ περισσότεροι.
Το συμπέρασμα για την 2η παραδοχή προκύπτει από το συμπέρασμα της πρώτης: Τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Απλώς –τονίζω- οι χαμένοι θα είναι πολύ περισσότεροι.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει παντού στην ζωή.
Αυτές οι μικρές διαφορές δεν τροποποιούν καθόλου το αποτέλεσμα αλλά μεγιστοποιούν την αίσθηση της ήττας. Και κυρίως απογοητεύουν τον χαμένο, ενώ αντιθέτως δίνουν φτερά στον νικητή, ο οποίος αντιλαμβάνεται πως γλύτωσε παρά τρίχα. Άρα θα είναι αμείλικτος στη συνέχεια, διότι αυτό το συναίσθημα δεν είναι καθόλου ευχάριστο να το νοιώσει πάλι (μαζί με τις συνέπειες).