Ο Joe Bulik ανήκε στον τομέα των Σοβιετικών Επιχειρήσεων της C.I.A. και ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος συνεργαζόταν- διαχειριζόταν τον μεγαλύτερο κατάσκοπο του ψυχρού πολέμου. Αυτός ήταν ένας σπουδαίος Σοβιετικός συνταγματάρχης και ήρωας του Β΄ΠΠ ο Oleg Penkovsky.
O Πενκόφσκυ προφανώς ήταν ένας προδότης για την Σοβιετική Ένωση και όταν η δράση του αποκαλύφθηκε καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Κάποιοι λένε πως τον έκαψαν σε κρεματόριο ζωντανό, αλλά αυτό μάλλον δεν αληθεύει. Ωστόσο αποτεφρώθηκε η σωρός του.
Ο Πενκόφσκυ παρείχε εξαιρετικά πολύτιμες πληροφορίες για τις πραγματικές δυνατότητες των Σοβιετικών κατά την διάρκεια της κρίσης των πυραύλων της Κούβας. Οι υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν υπερεκτιμήσει τα δεδομένα.
Ο Σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστώφ μπλόφαρε, αλλά οι την κρισιμότερη περίοδο δυστυχώς γι’ αυτόν υπήρχε ο Πενκόφσκυ να πληροφορεί τους δυτικούς.
Ο Joe Bulik (της C.I.A.), όπως ανέφερα έλεγε πως το σπουδαιότερο όπλο, μακράν ανώτερο από οτιδήποτε υπάρχει είναι να μπορείς να γνωρίζεις τις πραγματικές προθέσεις, να είσαι κυριολεκτικά μέσα στο μυαλό του αντιπάλου σου (στην προκειμένη περίπτωση του Σοβιετικού ηγέτη).
Αυτή και μόνον αυτή η γνώση είναι πραγματικά η Κορωνίς στον τομέα των αναλύσεων.
Και μετά από αυτήν την εισαγωγή έρχομαι στο θέμα μας. Τι συμβαίνει με την Τουρκία; Τι κίνηση είναι αυτή του Τούρκου προέδρου;;
Κατ’ αρχήν ας ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν έχω επισκεφθεί ποτέ μου την Τουρκία και δεν γνωρίζω τις κοινωνικές συνθήκες. Σάμπως μήπως και στην Ελλάδα, όπου ζω τις γνωρίζω; Όχι! Ούτε εδώ καταλαβαίνω τι μου γίνεται για να είμαι ειλικρινής.
Αλλά γνωρίζω κάποια άλλα πράγματα.
Θέλω να δούμε λίγο μία λεπτομέρεια, η οποία φαίνεται παράλογη και κανείς (;) δεν εστιάζει σε αυτήν. Παρεμπιπτόντως και στην Ελλάδα με κάποιο μεταφυσικό τρόπο (ωραία πολιτική ανάλυση με… μεταφυσική), αλλά τέλος πάντων το προσπερνώ και στην Ελλάδα λοιπόν έχει συμβεί αυτές τις ημέρες “κάτι”. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση τα δύο αλλά ενδέχεται να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους.
Η λεπτομέρεια, η οποία δεν έχει καθόλου προσεχθεί ονομάζεται Γκιουλέν. Ο Τούρκος Πρόεδρος κυριολεκτικά λυσσάει στο άκουσμα αυτού του ονόματος. Και όλες οι κατηγορίες για το αποτυχημένο πρόσφατο πραξικόπημα στράφηκαν εναντίον των οπαδών του κινήματος του Γκιουλέν. Και όλες οι διώξεις εμπεριέχουν το ίδιο όνομα.
Παράξενο έτσι; Τι είναι επιτέλους αυτός ο Γκιουλέν, ο οποίος ζει σε ένα κτήμα στο άγνωστο και ασήμαντο Saylorsburg, ένα χωριό 1,126 κατοίκων στην μακρινή Πενσιλβανία. Ούτε καν στα περίχωρα της Νέας Υόρκης.
Ο Γκιουλέν είναι ένας πρώην ιεροκήρυκας, ιμάμης και διδάσκαλος του Ισλάμ με κάποιες απόψεις, διαβάστε τις αλλού. Και από εκεί ο π ρ ώ η ν πολύ σ τ ε ν ό ς συνεργάτης του νυν Προέδρου οργανώνει πραξικοπήματα, κινεί τα νήματα με το κίνημα του και τέλος πάντων αποτελεί τον νούμερο ένα κίνδυνο. Μην υποτιμάμε βέβαια τους θρησκευτικούς ηγέτες, βλέπε Ιράν και Αγιατολλάχ Χομεϊνί, αλλά εδώ συμβαίνει το εξής ωραίο:
Και οι δύο είναι ιδίας αντίληψης, όσον αφορά τα κοσμικά και θρησκευτικά ζητήματα. Είναι και οι δύο Ισλαμιστές. Δεν είναι καν Κεμαλιστής.
Πολύ παράξενο, έτσι;
Αυτό το “κάτι”, έχει αρχίσει να “τσιμπάει” λίγο τους ηγέτες εδώ γύρω. Και ίσως δεν θα πρέπει να ψάχνετε τόσο πολύ τις προθέσεις τους με πολιτικά ή εθνικά κριτήρια, αλλά με καθαρά προσωπικά.
Ωραία, είναι γνωστό πως η Τουρκία θα ήθελε να επανιδρύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και η Ελλάδα μήπως δεν θα ήθελε να αναβιώσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία;
Το ζήτημα ενδέχεται να σχετίζεται με τα ζητήματα διαφθοράς στην Τουρκία στα οποία οι δύο πρώην συνεργάτες… συνεργάζονταν! Η σχέση τους μάλιστα παραλληλίζεται με αυτή του Στάλιν και του Τρότσκυ. Πρώην σύμμαχοι, κατόπιν θανάσιμοι εχθροί.
Σημείωση: Ολόκληρη η προηγούμενη ανάλυση εκτός των ιστορικών και άλλων της στοιχείων είναι εντελώς φανταστική και μπορείτε να την αγνοήσετε άφοβα. Ούτε πρόκειται να σχολιάσω ή να την υποστηρίξω. Καθαρές υποθέσεις της νύχτας! Α! Εάν είχα πιει και ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί θα την εμπλούτισα περισσότερο!
Οι πρόωρες εκλογές όμως δεν έχουν να κάνουν με την Τουρκία, αλλά με τον Τούρκο Πρόεδρο και μόνον. Τις επέλεξε;
Μια παροιμία λέει πως ακόμα και τα ποντίκια φροντίζουν να εξασφαλίσουν δύο εξόδους διαφυγής. Αλλά τι σχέση έχουν οι άνθρωποι με τα ποντίκια;
