Συνήθως τα πεσμένα φύλλα του φθινοπώρου είναι ξερά και χωρίς συγκεκριμένο χρώμα, κιτρινισμένα ή καφέ. Τουλάχιστον αυτό αυθόρμητα οπτικοποιούμε με το μυαλό μας. Αλλά δεν είναι πάντα!
Τι μου θυμίζουν τα φύλλα του φθινοπώρου; Τις ιδέες μας ή τις αξίες μας όταν αυτές χάνονται ή καταρρέουν. Αυτό ακριβώς ένοιωσα βλέποντας τον ασπρισμένο τοίχο με τα πεσμένα φύλλα. Αλλά τα έγχρωμα;
Είναι οι ιδέες μας, είναι οι σκέψεις μας, είναι οι αξίες μας, οι οποίες ακόμα και εν μέσω φθινοπώρου δεν θα έπρεπε να πέφτουν. Στις δυσκολότερες στιγμές αντιθέτως είναι αυτά τα φύλλα, τα οποία πρέπει να κρατήσουμε. Αλλά δεν πειράζει. Ακόμα και πεσμένα στο πεζοδρόμιο δεν χάνουν την αξία τους. Και πάλι χρωματίζουν τη ζωή μας.
Μόνο πως δεν ανήκουν πλέον σε εμάς. Ανήκουν σε όποιον τα βλέπει. Διότι οι καλύτερες ιδέες μας –και ας νομίζετε διαφορετικά- είναι των… άλλων! Ιδού λοιπόν τα πεσμένα φύλλα…
