Άκουσα μία συνέντευξη κάποιου “παίκτη”, από αυτές τις εκπομπές με διαγωνιζόμενους κάθε είδους, δεν έχει σημασία να αναφερθώ ποια είναι και ποιο είναι το άτομο και θα ήθελα να παρατηρήσω, κάτι, το οποίο έχω και στο παρελθόν ακούσει πολλές φορές.
Όλοι λίγο πολύ οι “παίκτες” αναφέρονται στην καταπληκτική τους –μοναδική- εμπειρία και το πόσο σημαντική ήταν. Πολύ ωραία έως εδώ. Ωστόσο και η διαδικασία αγορών σε μία υπεραγορά μπορεί να είναι επίσης μία σπουδαία εμπειρία για εμάς αλλά δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον για τους υπολοίπους. Εκτός βεβαίως εάν σώσουμε κάποιον άνθρωπο. Καλώς ας τις έχουμε λοιπόν!
Το θέμα με τις εμπειρίες μας όμως ΔΕΝ είναι να τις εξιστορούμε και να υπερηφανευόμαστε για αυτές. Είναι κατά πόσον μπορούν να αποβούν ωφέλιμες ΚΑΙ για τους συνανθρώπους μας. Και αυτό ποτέ δεν το άκουσα από κάποιον “παίκτη” (όσο έχω παρακολουθήσει βεβαίως).
Και κάτι ακόμα. Οι εμπειρίες ποτέ δεν είναι ΔΙΚΕΣ μας. Ανήκουν στην ανθρωπότητα και το σύνολο. Αυτή η λεπτομέρεια αποτελεί τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του εγωισμού και της αλληλεγγύης. Σκεφτείτε το.
