Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Που το Πάει ο Πρωθυπουργός (Νοέμβριος 2018);

Χθες το βράδυ παρακολούθησα μία πολύ ενδιαφέρουσα ταινία με τον τίτλο “The Big Short” (Το μεγάλο Σορτάρισμα). Αφορούσε την φούσκα ακινήτων στις Ηνωμένες Πολιτείες την περίοδο του 2007-08, όταν ουσιαστικά ξεκίνησε διεθνώς η μεγάλη κρίση, η οποία ρίζωσε για τα καλά (και μόνιμα) στην χώρα μας, όχι ως φούσκα, αλλά ως ευκαιρία αρχικά για μία ομάδα πλουτοκρατών – κοτσαμπάσηδων της δεξιάς και των αρπαχτικών σοσιαλιστών, όλων όμως με σχέσεις συνάφειας με την κυβερνητική εξουσία και κατόπιν για μία συμμορία τυχοδιωκτών απατεώνων.

Η ταινία μου άρεσε αλλά με έριξε σε κατάθλιψη για δύο λόγους:

Πρώτον, διότι ενώ έχω έναν τεράστιο πλούτο σεναρίων ακόμα δεν κατάφερα να γυρίσω ούτε μισό, ούτε καν τις τηλεοπτικές σειρές για τις οποίες έχω δεσμευθεί και

Δεύτερον, διότι αισθάνθηκα άλλη μία φορά ηλίθιος. Στην ταινία, η οποία είναι πραγματική, τρεις άνθρωποι διείδαν με τον τρόπο τους την κατάσταση. Τρεις ήταν όλοι κι όλοι. Και στοιχημάτισαν (εξ’ ου και ο τίτλος, σορτάρτισμα) στην… κατάρρευση των (δήθεν) ασφαλέστερων ομολόγων, αυτών των ακινήτων. Το ωραίο είναι πως τους περιγελούσαν όλοι και έφθασαν στο σημείο σχεδόν να τους εξοντώσουν, έως ότου έσκασε η φούσκα και αποδείχθηκε η ορθότης των συλλογισμών και των θέσεων τους (χρηματιστηριακά). Και οι τρεις έφυγαν με τεράστια κέρδη, διότι απλά είδαν το εντελώς προφανές! Αλλά η τύφλωση ήταν ολική. Και εν τέλει δεν έχει σημασία να έχεις δίκιο, διότι και αυτό είναι ένα βάρος, μία στενοχώρια όταν προβλέπεις την δυστυχία και την καταστροφή για συνανθρώπους σου.

Κάπως ανάλογα νοιώθω κι εγώ… και μην με κακοχαρακτηρίσετε για κομπασμό ή οτιδήποτε άλλο. Διότι εδώ και οκτώ χρόνια γράφω για το τι συμβαίνει με ακρίβεια και τι πρόκειται να συμβεί (είναι καταγεγραμμένα ευτυχώς στην ιστοσελίδα μου) και τα διαβάζω μόνος μου ή τουλάχιστον μπορεί να τα διαβάζουν και μερικές δεκάδες χιλιάδες, αλλά το αποτέλεσμα είναι ουσιαστικά μηδέν.

Γιατί τα γράφω αυτά;

Διότι απόψε διάβασα το ωραίο περί των εκκλησιαστικών λειτουργών, πως δεν θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά θα πληρώνονται από το κράτος. Προσωπικά δεν με απασχολεί, ούτε με ενοχλεί το ζήτημα της Εκκλησίας. Δεν το γνωρίζω, αλλά γνωρίζω πως το 97-98% περίπου των Ελλήνων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Συνεπώς η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι ουσιαστικά ταυτισμένοι με την Ορθοδοξία και δεν κρίνω αρνητικά το να πληρώνονται οι ιερείς από το Ελληνικό δημόσιο, αφού αυτό ίσως αποτελεί επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας είτε το εκφράζουν είτε όχι. Και εν τέλει δεν είναι αυτό το ζήτημα.

Το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στον συλλογισμό, πως οι σεβάσμιοι ιερείς δεν θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά τους μισθούς τους θα τους καταβάλλει μέσω επιδοτήσεως η πολιτεία. Η λογική του συλλογισμού απευθύνεται σε ηλιθίους. Και είναι ακριβώς η άποψη, την οποίαν έχει ο πρωθυπουργός για τους ψηφοφόρους του.

Μην έχετε ψευδαισθήσεις. Η χώρα βαδίζει σε δικτατορία. Και όσες/οι μειδιάτε με τον προηγούμενο συλλογισμό να δω το μειδίαμά σας μόλις δείτε το εκλογικό αποτέλεσμα με καλύτερα ποσοστά από αυτά του 2015 και με συγκυβέρνηση όχι με τον… ψεκασμένο αλλά τους ναζιστές. Θυμηθείτε το αυτό και γράψτε το καλά όχι στα παλαιά σας υποδήματα αλλά στο μυαλό σας και μην με διαγράψετε –ακόμα- από τους φίλους σας.

Ο Πρωθυπουργός επιδιώκει την απόλυτη και ισόβια παραμονή του στην εξουσία και θα το επιτύχει (χμ, μικρό ερωτηματικό εδώ), διότι θα ψηφιστεί. Είχε στο μυαλό του να προκαλέσει επεισόδιο με την Τουρκία, κάτι, το οποίο φαίνεται να απομακρύνεται, διότι ενέχει πολύ υψηλό ρίσκο. Οπότε ακολουθεί κάτι διαφορετικό. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2019 οι διορισμοί και οι παροχές θα είναι άνευ προηγουμένου. Οπότε χαρείτε!

Την επομένη των εκλογών, από τις οποίες θα αναδειχθεί θριαμβευτής και/ή σε συνεργασία με τους ναζιστές θα υπογράψει το τέταρτο συντριπτικό μνημόνιο, το οποίο θα έχει προκαλέσει ο ίδιος και θα κατηγορήσει φυσικά τους ξένους, διότι αυτός ήταν από την αρχή ο στόχος του:

Η απόλυτη φτωχοποίηση όσων παραμένουν στην χώρα.

Α Π Ο Λ Υ Τ Η!

Και φυσικά είναι πάρα πολλοί όσες/οι θα παραμείνουν εδώ, διότι δεν εγκαταλείπεις εύκολα τη χώρα σου. Μισό ή ένα εκατομμύριο Έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό δεν χαλάνε τη σούπα: Δύο καρότα λιγότερα και περισσότερο πιπέρι.

Και το τέταρτο μνημόνιο θα αποτελειώσει τους (παραιτημένους –σκεφτείτε το και αυτό-) τελειωμένους.

Και εάν η πρώτη του τετραετία είναι η επιτομή της φαυλότητας, της κοροϊδίας και του εκφοβισμού , η δεύτερη θα είναι κακέκτυπο της Σταλινικής με ναζιστικά καρυκεύματα. Βέβαια οι πάμπλουτοι (αριστερο-σοσιαλιστο-δεξιο-φασιστο- ειδείς) θα συναγωνίζονται σε πλούτο τους Ρώσους μεγιστάνες της Τσαρικής εποχής.

Αλλά μην ξεχνάτε! Οι προθέσεις δεν είναι αποτελέσματα. Υπάρχει ακόμα χρόνος ανατροπής των προηγουμένων. Και ο πρωθυπουργός δεν είναι τόσο έξυπνος όσο νομίζει. Και ξέρετε γιατί;

Διότι είναι ένα απίστευτα δειλό, ασήμαντο ανθρωπάκι, το οποίο βασίζει την ισχύ του στην κλεμμένη ΔΙΚΗ ΣΑΣ παραίτηση και κυρίως τον ΔΙΚΟ ΣΑΣ φόβο, τον οποίον προετοίμασαν πρόσφατα και θαυμάσια οι κρατικοδίαιτοι καναλάρχες. (Αν και έχει πολύ μακρά ιστορία από τις εποχές της κατοχής και των δοσιλόγων συνεργατών των φασιστών – ναζιστών).

Συνεχίστε να δέχεστε την κατάσταση μοιρολατρικά και ούτε τη σκιά σας δεν θα βρίσκετε.

Προσωπικά έκανα το … μεγάλο σορτάρισμα, όπως στην ταινία και στοιχηματίζω 100 προς 1 στα όσα δημόσια γράφω. Αλλά ειλικρινά θέλω να χάσω. Τι λέτε; Αντέχετε να ανατρέψετε το στοίχημα; Και θα με βρείτε απόλυτο σύμμαχο, διότι προτιμώ 1000 προς 1 να χάσω και να μην επαληθευθώ, παρά 100 προς 1 να κερδίσω.

Τι να κάνουμε, με επηρέασε από χθες το… σορτάρισμα! Και μάλλον μου έφυγε, μετά το άρθρο και η κατάθλιψη!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)