Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Πολιτικές Απόψεις

Κάθε φορά κατά την οποία σκέπτομαι να γράψω ένα άρθρο πολιτικής υφής, μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό η φράση του Αμερικάνου συγγραφέα και σεναριογράφου Gore Vidal: “At any given moment, public opinion is a chaos of superstition, misinformation and prejudice.” (Σε κάθε δεδομένη στιγμή η κοινή γνώμη είναι ένα χάος από δεισιδαιμονίες, παραπληροφόρηση και προκαταλήψεις).

Νομίζω πως έχω εμπρός μου έναν-έναν από τους αναγνώστες μου και προσπαθώ να αναλύσω με τον καλύτερο και πλέον ειλικρινή τρόπο τις σκέψεις μου και τις προβλέψεις μου. Και αυτό κάνω στην πραγματικότητα.

Πολλές φορές έχω γράψει πως όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Υπάρχει μία ασάφεια στο πότε έχουμε τελικό αποτέλεσμα. Διότι τακτικές υποχωρήσεις και θυσίες δεν σημαίνει πως εκφράζουν και το τελικό αποτέλεσμα. Είναι όμως εφικτό να καταλάβουμε τη δεδομένη στιγμή του σημείου του τέλους.

Ένα άλλο ζήτημα αφορά το ήθος. Πόσο ήθος μπορεί να ενυπάρχει στον χώρο της πολιτικής; Αυτό δεν θα το αγνοήσω, διότι παρ’ όλη την γενική αίσθηση πως ήθος και πολιτική είναι ασυμβίβαστα θα διαφωνήσω πλήρως. Οι μέθοδοι ωστόσο υιοθετούνται με βάση την πραγματικότητα και αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και έλλειψη ήθους.

Το πιο δύσκολο όμως σημείο αφορά τον δόλο (τις προθέσεις). Τούτο, διότι δεν είναι ούτε ορατό ούτε μπορεί να αποδειχθεί. Αποδεικνύεται όμως εκ του αποτελέσματος, αλλά τότε είναι πολύ αργά. Η ανίχνευση του δόλου όμως αποτελεί ένα ζήτημα ιδιαίτερης λεπτότητας και συγκρούεται με τις μύχιες ιδέες και αξίες κάθε ανθρώπου και κάθε αναγνώστη, Διότι τότε είσαι αναγκασμένος να υπεισέλθεις στο εσώτερο τμήμα του εγκεφάλου και να θίξεις κάποιες πολύ λεπτές χορδές και πεποιθήσεις. Οι πεποιθήσεις αποτελούν μη διαπραγματεύσιμο υλικό. Είναι εντελώς αδύνατον (και αυτό σας το διαβεβαιώνω πλήρως και από την εμπειρία μου, αλλά δείτε και την βιβλιογραφία) πως σε ότι αφορά ιδέες και πεποιθήσεις δεν υπάρχει καμία δυνατότητα επιχειρηματολογίας. Τούτο, διότι αντιμετωπίζεις τη δομή της προσωπικότητας και των εμπειριών κάθε αναγνώστη σου. Συνεπώς κινείσαι σε ένα δάσος πυκνών ευαίσθητων χορδών, οι οποίες με το ελάχιστο ερέθισμα αντιδρούν βίαια. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα όχι μόνον αποδοχής των επιχειρημάτων σου αλλά ούτε καν του αιτήματος σου να εισακουσθείς.

Το δάσος αυτό των ευαίσθητων χορδών στηρίζει την δομή της προσωπικότητας και εάν θίξεις κάποια χορδή, οσοδήποτε λεπτή και να είναι αυτή, κινδυνεύει να καταρρεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα.

Αυτό ένας έντιμος αρθρογράφος ποτέ δεν το επιδιώκει προσπαθεί μόνο να διεγείρει δημιουργικά ερεθίσματα προς διερεύνηση και σκέψη και τίποτα περισσότερο.

Οι ανέντιμοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, απλοί άνθρωποι, γνωστοί σας ή μη –οτιδήποτε- προσπαθούν ακριβώς να επιτύχουν αυτό. Να διεισδύσουν στις ευαίσθητες χορδές όχι για να τις ερεθίσουν αλλά να τις συντρίψουν συνολικά και να κυριαρχήσουν σε μία άβουλη, καταθλιπτική, απογοητευμένη προσωπικότητα.

Τα προηγούμενα θα ήθελα κάθε φορά να τα θυμόσαστε όταν γράφω για ένα πολιτικό ζήτημα ή προσπαθώ να αναλύσω και να προβλέψω τις εξελίξεις.

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)