Πριν από κάποια χρόνια ήμουν σε ένα θαυμάσιο βιβλιοπωλείο στη Γερμανία. Ζηλευτό ομολογουμένως, αλλά όχι και καλύτερο από τα αντίστοιχα στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ελλάδα ή την Αγγλία. Είναι γεγονός πως πάντα ένοιωθα πως λείπει κάτι από τα σύγχρονα βιβλιοπωλεία. Προτιμούσα ένα παλαιοβιβλιοπωλείο με τη χαρακτηριστική μυρωδιά κάπου στην Ουλμ ψάχνοντας για βιβλία γεμάτα μυστήριο και μαγεία! Ίσως και κάποια μάγισσα κρυμμένη στις σελίδες τους!
Αλλά φυσικά, εάν εξαιρέσουμε το γεγονός πως επέστρεψα επάνω σε ένα ιπτάμενο σκουπόξυλο, τίποτα το ιδιαίτερο δεν εντόπισα!
Ωστόσο το θέμα μου είναι άλλο. Σε εκείνο το βιβλιοπωλείο πρόσεξα ένα μοναδικό βιβλίο σχετικά με την αρχιτεκτονική και την κατασκευή μεσαιωνικών κάστρων! Μπορεί η πρόοδος και η σοφία να κρύβεται στο μέλλον, αλλά οι ρίζες φυτρώνουν στην παράδοση και το παρελθόν. Και το πώς κατασκευάζεται ένα κάστρο ανήκει στο παρελθόν. Μην υποτιμάτε την τεχνική δεινότητα κατασκευών με τεράστια πάχη τοιχοποιίας και από πέτρα. Και ο όγκος χρειάζεται την τέχνη του. Είναι όπως όταν μαγειρεύεις ένα γεύμα για δύο και ένα άλλο για 102. Το πρώτο είναι μάλλον εύκολο, αλλά το δεύτερο; Ειδικά για εμένα, όπου τα δύο αυγά αποτελούν… πρόκληση σκεφτείτε τα 22 πώς θα ήταν!
Αλλά τέλος πάντων και πάλι απομακρύνθηκα από το θέμα μου. Το βιβλίο ήταν στα Γερμανικά, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα, διότι αν και πέρασε καιρός από το να τα χρησιμοποιήσω μπορούσα να τα διαβάζω και να τα καταλαβαίνω. Συνεπώς το μόνο πρόβλημα ήταν το… βάρος του. Στο σκουπόξυλο η μάγισσα εκτός των χείριστων υπηρεσιών και ανέσεων δεν μου επέτρεπε μεγάλο βάρος. Και δεν το αγόρασα…
Ε, το έχω μετανιώσει οικτρά διότι δεν μπόρεσα να το εύρω πουθενά αλλού και δεν θυμόμουν ούτε και τον τίτλο. Αργότερα αγόρασα κάποια άλλα, αλλά εκείνο έχει εντυπωθεί στη μνήμη μου και οικτίρω τον εαυτόν μου γιατί δεν το πήρα αφού το είχα εμπρός μου.
Κι αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Σε κάποιο άλλο βιβλιοπωλείο, αυτό το θυμάμαι ήταν στο Μόναχο έψαχνα βιβλία για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και εννοείται Γερμανικά, διότι πάντα πρέπει κάποιος να διαβάζει και την άλλη οπτική ή πώς αυτή παρουσιάζεται από τον ηττημένο ή νικητή αντίπαλο. Και ξαφνικά δίπλα μου μία ηλικιωμένη γυναίκα αρχίζει να κραυγάζει!
Ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο με εικόνες του πολέμου βλέπει μία φωτογραφία στην οποίαν ήταν η ίδια μικρό κοριτσάκι δίπλα στα συντρίμμια ίσως του σπιτιού της!
Γιατί εκείνη την ώρα να δειλιάσω και να ντραπώ και να μην της ζητήσω να μου διηγηθεί την ιστορία της; Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε (πρέπει να ήταν το 1998 ή 1999), αλλά η ΔΙΚΗ μου ευκαιρία χάθηκε για πάντα.
Και υπάρχει και μία ακόμα σημαντικότερη περίπτωση, η οποία αφορά πρόσωπο, αντίθετου φύλου, το οποίο αργότερα έγινε κάτι πολύ σπουδαίο… και μου άρεσε! Αναρωτιέμαι… εάν… και πού θα ήμουν τώρα.
Πιάσε την ευκαιρία μόλις συμβαίνει!
Σημ.: Ελπίζω μετά από τα προηγούμενα οι φίλοι κι γνωστοί μου να συνεχίσουν να θέλουν να με κάνουν παρέα. Κάπως έλκω τα γεγονότα αλλά μάλλον δεν βλέπω να μπορώ να τα πιάνω! Αλλά η ζωή συνεχίζεται και είναι γεμάτη απρόοπτα και εκπλήξεις!
