Ο παρανοϊκός πιστεύει ακράδαντα στις αρρωστημένες ιδέες του και μένει έως το τέλος παρασύροντας στην καταστροφή μαζί του και τους υπολοίπους.
Ο απατεώνας γνωρίζει πως εξαπατά και πως κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα έλθει το τέλος. Αλλά δεν θέλει να υποστεί ο ίδιος τις συνέπειες των αθλιοτήτων του και φροντίζει να προετοιμάσει τις διόδους διαφυγής του. Προφανώς οι υπόλοιποι θα υποστούν επίσης τις καταστροφικές συνέπειες των πράξεών του.
Συμπέρασμα: και στις δύο περιπτώσεις οι “υπόλοιποι” πληρώνουν πανάκριβα την ψυχασθένεια ή τον δόλο ενός.
