Υπάρχει ένας ευρέως διαδεδομένος μύθος περί του ανταγωνισμού και των πλεονεκτημάτων του. Πώς δήθεν ο ανταγωνισμός ευνοεί τους καταναλωτές ή τα κράτη, εάν αναφερόμαστε σε μεγαλύτερη κλίμακα. Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Για να είμαστε ειλικρινείς (υποκειμενικό αυτό) ΔΕΝ υπάρχει ανταγωνισμός. Κάθε επιχείρηση (και κάθε άνθρωπος) διαθέτει ένα μοναδικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων. Ένα… “μυστικό”, το οποίο εφάρμοσε στο παρελθόν και κατέλαβε μία ισχυρή θέση. Όταν οι άλλοι δεν μπορούν να διαθέσουν κάτι καλύτερο θυμούνται τον… ανταγωνισμό. Φυσικά και το “μυστικό” μπορεί να είναι κάποια στιγμή παρωχημένο και τότε επέρχεται η πτώση.
Στην πράξη από όσα θυμάμαι και έχω βιώσει στο χώρο των κατασκευών ο ανταγωνισμός στα κοστολόγια μεταξύ των εργολάβων οδηγούσε στο να… φτωχύνουν όλοι και να εργάζονται για το μεροκάματο. Και αυτό δεν ισχύει μόνο σε αυτόν τον τομέα αλλά παντού. Δεν ήταν όμως όλοι το ίδιο. Κάποιοι ήταν πολύ καλύτεροι και οι τιμές τους αντικατόπτριζαν αυτή τη διαφορά. Στο τέλος όμως γίνονταν και αυτοί το ίδιο…
Η Γερμανική κυβέρνηση τα έχει συνεχώς με την Google πως παραβιάζει τον… ανταγωνισμό και εκμεταλλεύεται τη δεσπόζουσα θέση της. Το πρόβλημα όμως είναι πως το “μυστικό” της Google, δηλαδή το ευρετήριο του διαδικτύου είναι τόσο ισχυρό, ώστε δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Εάν η Google το αποκαλύψει μάλλον θα χρεοκοπήσει από τον… ανταγωνισμό, αφού όλοι μετά θα το αντιγράψουν. Αυτό είναι το πραγματικό θέμα τους.
Το αντίστοιχο συμβαίνει με τα άπειρα καφέ, τις πλατφόρμες παραγγελίας έτοιμου φαγητού, τις μεταφορικές (courier) και γενικώς οτιδήποτε φαίνεται να υπόσχεται κέρδη. Στο τέλος δεν μένει κανείς. Κανείς, εκτός ίσως από εκείνον, ο οποίος έχει να προσφέρει κάτι καλύτερο. Και το καλύτερο μπορεί να είναι μία ευνοϊκή μεταχείρισή από μία κυβέρνηση και όχι αναγκαστικά στο προϊόν ή τις υπηρεσίες του.
Δεν πάσχει μία οικονομία από έλλειψη ανταγωνισμού, αλλά από έλλειψη φαντασίας και καλύτερων “μυστικών”.
