Αρκετά συχνά διάφοροι πελάτες μου ή εν δυνάμει πελάτες μου –και όχι μόνον- με ερωτούν πώς μπορώ και συνδυάζω όλες αυτές τις τόσο “άσχετες” μεταξύ τους (φαινομενικά) δραστηριότητές μου. Και χωρίς βέβαια να το εκφράζουν κάποιοι κάπως ανησυχούν για την αποτελεσματικότητα μου, ειδικά στο πλέον πρακτικό και ορατό αντικείμενο, τις κατασκευές. Εάν όμως γνώριζαν πόσο δυσκολότερη είναι η υλοποίηση μίας κινηματογραφικής ταινίας, τότε είμαι βέβαιος πως θα με ερωτούσαν το ακριβώς αντίθετο: “πώς γίνονται οι ταινίες”! Και επί πλέον δεν χρειάζονται δικαιολογίες. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Τα κάθε λογής έργα ομιλούν (και αξιολογούνται) και τα λόγια είναι περιττά.
Αλλά δεν γράφω αυτά απλώς για να τα γράψω. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το πόσο αλληλοσυμπληρώνονται οι δραστηριότητες. Η εμπειρία από το ένα ευρίσκει εφαρμογή στο άλλο και η ικανότητα, η οποία αποκτάται από την διεκπεραίωση του ενός βοηθά παρομοίως και τα υπόλοιπα.
Δυσκολεύομαι ειλικρινά όμως να πείσω. Γι΄ αυτό και χάρηκα πραγματικά πάρα πολύ σήμερα όταν εντόπισα ένα σχετικό άρθρο, το οποίο δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2017 στο περιοδικό του Πανεπιστήμιου του Harvard, το “Harvard Business Review”, από κάποιον, ο οποίος κάνει το ίδιο και δεν έχει… τύψεις (όπως έχω εγώ) να το περιγράψει: τον Kabir Sehgal, ο οποίος είναι author, composer, producer, navy officer, military veteran, investment banker, and financial executive (συγγραφέας, μουσικός συνθέτης και παραγωγός, αξιωματικός του ναυτικού, βετεράνος του στρατού, επενδυτικός τραπεζίτης και οικονομικός διευθυντής).
Έχω κάνει όμως ένα τεράστιο λάθος.
Πως ΔΕΝ το είχα αντιληφθεί νωρίτερα, παρά μόνον τα τελευταία δέκα-δεκαπέντε χρόνια και εννοώ όχι ακριβώς την ενασχόληση με το κάθε αντικείμενο ξεχωριστά, γιατί αυτό το έκανα, αλλά την ουσιαστική μου συμμετοχή στο γίγνεσθαι του καθ΄ ενός.
Διαβάστε λοιπόν το άρθρο του Sehgal (δυστυχώς δεν έχω το χρόνο να σας το μεταφράσω) και αναρωτηθείτε: Μήπως πρέπει να επεκτείνετε τις δραστηριότητές σας και σε άλλους όμορφους τομείς;
Bonus σημείωση: πριν τρία περίπου χρόνια, όταν μία Κυριακή πρωί είχα επισκεφθεί τον Ι.Ν. του Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα να τον κινηματογραφήσω, για ένα ντοκυμανταίρ μου (δεν το έχω ακόμα δημοσιοποιήσει), έτυχε να διεξάγεται εκεί μία βάπτιση. Μόλις με είδαν οι γονείς νόμισαν πως είμαι ο κινηματογραφιστής, φωτογράφος της εκδήλωσης. Για να είμαι ειλικρινής ντράπηκα να τους απογοητεύσω, αλλά μετά σκέφτηκα πως θα ερχόταν ο πραγματικός επαγγελματίας και θα είχα ενδεχομένως πρόβλημα (αν και θα το έκανα δωρεάν)! Βλέπετε λοιπόν πως μπορεί και να αποτελέσει και μία δεύτερη ή τρίτη ή τέταρτη πηγή εισοδήματος αυτή η μέθοδος! Είναι το… bonus!
