Διαβάζω και ακούω πολύ συχνά λόγω των επικείμενων εκλογών το επιχείρημα από κυβερνητικής πλευράς περί των… “άλλων”. Η λογική του επιχειρήματος είναι εάν θα ψηφίσουν τους “άλλους”, οι οποίοι χρεοκόπησαν τη χώρα!
Χμ! Υπάρχει ένα… μαθηματικό θέμα εδώ. Το νυν κυβερνητικό κόμμα προέρχεται από το προηγούμενο, το οποίο κυβέρνησε από το 1981 έως και το 2014 μαζί με την νυν αντιπολίτευση. Άρα οι “άλλοι” είναι οι ίδιοι, οι οποίοι κυβερνούν και σήμερα. Απλά άλλαξαν αρχηγό και όνομα και αυτο-προσδιορίστηκαν αριστεροί.
Συνεπώς οι “άλλοι” είναι οι ίδιοι! Και το πρώην 3% απορρόφησε το 30% και το μετέτρεψε σε γενόσημο. Χρησιμοποιείται όμως το έωλο επιχείρημα προκειμένου στην διελκυστίνδα της εξουσίας να επικρατήσει ο πονηρότερος. Διότι στην Ελλάδα συμβαίνει ΔΥΟ κομματικές φατρίες να νέμονται την εξουσία με τα προνόμια της κάτι, το οποίο δημιούργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου με την “Αλλαγή” του 1981 και αποδείχθηκε τουλάχιστον καταστροφικό για την συνέχεια της χώρας (ενώ όμως πριν η επιλογή ήταν μόνο ΜΙΑ). Η εκδίωξη του συντηρητισμού με όλα τα αρνητικά και τις αθλιότητες της μεταεμφυλιακής εποχής, όπως ήταν η ΕΡΕ του Κων/νου Καραμανλή, δεν προσέφερε κάτι καλύτερο προς την πρόοδο της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά μία δεύτερη διαφορετική εκδοχή, δυστυχώς νοσηρή και άλλου τύπου· ήταν όμως προς το λαϊκότερο και αντάλλαξε ένα αβέβαιο μέλλον με ένα ευχάριστο παρόν.
Διαλέγεις και παίρνεις. Αυτοί αντιπροσωπεύουν περίπου το 50%.
Τι κάνει όμως το υπόλοιπο μισό;
Είναι εκείνοι, οι οποίοι δεν χρησιμοποιούν πολιτικά μέσα προκειμένου να επιτύχουν, δεν έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες, δεν έχουν τις γνωριμίες σε κάθε τομέα, εργάζονται και οι καρποί του κόπου τους δεν τους αποδίδονται και τούτο διότι έχουν φροντίσει οι κομματικοί να τους συλλέγουν για λογαριασμό τους και γενικώς είναι οι άμοιροι της τύχης και των ορέξεων των άλλων. Απλά αυτοί αναγκαστικά επιλέγουν ποιους άλλους θα εκλέξουν να τους ξετινάξουν!
Και είναι αυτοί, οι οποίοι είναι οι πραγματικοί “άλλοι” και οι οποίοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν τις φατρίες των άλλων “άλλων”. Αλλά το “δούλεμα” δίνει και παίρνει. Καμία ελπίς!
