Προ ημερών αναζητούσα μία “δύσκολη” πληροφορία. Ενστικτωδώς η πρώτη μου κίνηση ήταν το διαδίκτυο. Μέσω της Google (άρα σύμφωνα με την επιλογή κάποιου άλλου) κατέληξα στην Wikipedia.
Ωστόσο τα αποτελέσματα ήταν πολύ φτωχά. Ανατρέχοντας σύμφωνα με τις δικές μου επιλογές (και όχι της Google) στις δικές μου πηγές (τα βιβλία) αμέσως είδα σε μεγάλο βάθος αυτό, το οποίο τα προηγούμενα κάλυπταν σε λίγες μόλις γραμμές και χωρίς καμία ανάλυση προφανώς!
Η γνώση είναι όπως τα μπουκαλάκια με το νερό. Τα βρίσκεις τόσο εύκολα και παντού πληρώνοντας ένα ελάχιστο ποσό αλλά δεν γνωρίζεις ούτε ποιός τα εμφιαλώνει αλλά ούτε και τις πηγές τους. Σε ξεδιψά το λιγοστό νερό τους και η βασική σου σκέψη την ώρα εκείνη δεν είναι τα ερωτήματα εμφιάλωσης ή πηγής, αλλά ποιός τα διαθέτει.
Αντίστοιχα με την γνώση είναι και η πολιτική εξουσία. Αυτός τον οποίον θαυμάζεις και επιλέγεις είναι ο καλύτερος και ικανότερος πωλητής εμφιαλωμένου νερού. Διότι και οι υποσχέσεις και τα προγράμματα δεν διαφέρουν από αυτό. Όπως όμως και στην γνώση δεν γνωρίζεις τίποτα για την εμφιάλωση και κυρίως απολύτως τίποτα για τις πηγές. Διότι οι πηγές είναι η ουσία.
Και όχι μόνο αυτό.
Οι πηγές μπορεί να μην είναι προσβάσιμες από τον πωλητή. Η μπορεί να αποφασίσει να γεμίσει το μπουκαλάκι με φαρμάκι ή ναρκωτικό. Και πάλι τότε στην αναζήτηση από συνήθεια της εύκολης γνώσης, της εύκολης λύσης δεν θα γνωρίζεις τίποτα. Αγοράζοντας ένα μπουκαλάκι και πίνοντας το περιεχόμενό του θα νομίζεις πως ξεδιψάς. Αλλά στην πραγματικότητα θα δηλητηριαζεσαι.
Αναζήτησε τις πηγές. Εκεί κρύβεται η γνώση, αλλά και η πραγματική εξουσία.
