Σήμερα τι μου ήλθε στο μυαλό!
Γιατί να μην υπάρχουν… τίτλοι ευγενείας στην Ελληνική κοινωνία; Μην με αποβάλετε, μάλιστα λίγες ημέρες πριν τις εκλογές και με τόσα προβλήματα και να με απασχολεί το ζήτημα αυτό… Κι όμως! Είναι μία σπουδαία παράλειψη…
Ομολογουμένως αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να υπάρχουν… Μάλλον είμαι πεπεισμένος πως επιβάλλεται να υπάρχουν!
Παρακαλώ προσέξτε και μην προτρέξετε με ραβδία εναντίον μου προτού διαβάσετε το σκεπτικό μου…
Η Ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή “παράγει” κάποια συγκεκριμένα “είδη” συμπεριφορών, τα οποία αποτελούν διαστρεβλώσεις ηθικών συμπεριφορών και αποτελούν πυώδη αποστήματα χρήζοντα άμεσης θεραπείας, για το κοινό καλό… Παραθέτω τα πλέον σημαντικά και εξόχως απωθητικά:
1. Εγωπάθεια και υπεροψία σε υπέρτατο βαθμό με ταυτόχρονη έλλειψη παιδείας, μόρφωσης, καλαισθησίας και ήθους,
2. Υπέρμετρη έμφαση στον πλούτο με μεγάλη δύναμη αλλά ταυτόχρονα απίστευτη αμετροπρέπεια… και επίσης έλλειψη των προηγουμένων,
3. Το κοινό είδος του “Ξέρεις ποιος είμαι εγώ”…
Σκεφθείτε τώρα εάν υπήρχαν στην χώρα μας σερ, φον, λόρδοι, βαρώνοι, μαρκήσιοι και άλλοι τίτλοι ευγενείας τους οποίους θα κατείχαν άνθρωποι χωρίς ενδεχομένως καμία οικονομική δυνατότητα ή κανένα από τα αρνητικά χαρακτηριστικά από τα παραπάνω… αλλά ίσως με εντελώς διαφορετικά… Εάν μάλιστα ήθελα να γίνω περισσότερο κυνικός, οι τίτλοι αυτοί να είχαν και στοιχεία αποκτήσιμα μεν αλλά υπό πολύ δύσκολες προϋποθέσεις, λόγου χάριν:
1. Ο έχων/ουσα 3 διδακτορικούς τίτλους από Ελληνικό Πανεπιστήμιο,
2. Ο έχων καταγωγή με αποδεδειγμένη οικογενειακή ιστορία 8 αιώνων,
3. Οι άνθρωποι της Τέχνης… με έργα τους σε 3 Μουσεία παγκόσμιας Εμβέλειας…
Στις Η.Π.Α. ένας άτυπος και πολύ ισχυρός τίτλος είναι αυτός του κατόχου Nobel… και σε μικρότερη κλίμακα του αποφοίτου ή διδάκτορος Πανεπιστημίου όπως του Yale ή του Harvard…
Δεν πρόκειται να ασχοληθώ ακριβώς με τον τρόπο και τα κριτήρια απόκτησης, απλώς πολύ θα ήθελα να υπήρχε ένας αντίποδας ανθρώπων με όλα τα προηγούμενα χαρακτηριστικά (παιδεία, μόρφωση, καλαισθησία και ήθος) ή έστω αποδεδειγμένη οικογενειακή καταγωγή από το 1200…
Γιατί;
Για να τονίζουν την έλλειψη στους προηγούμενους, οι οποίοι με όλα τα συνεπακόλουθα συμπλέγματα θα ένοιωθαν μία δυσβάσταχτη κατωτερότητα μη δυνάμενη να αποκτηθεί με χρήματα, δύναμη και υπερ-εγώ…
Γνωρίζετε πως οι τίτλοι ευγενείας είναι εξαιρετικά επιθυμητοί στο εξωτερικό και πολύ δύσκολο να αποκτηθούν…
Ας υπήρχε και η κουλτούρα του τίτλου (ίσως εξ’ ίσου απωθητική), αλλά πολύ διαφορετική και ενδιαφέρουσα… Μία συνέπεια… Η Ελληνική κοινωνία παραμένει άκρως συντηρητική και κληρονομικού δικαίου… Τουλάχιστον ας δημιουργηθεί και μία νέα κατηγορία, η οποία θα σπάσει (κατά μία έννοια) αυτή την καταστροφική συνέχεια…
Σκεφθείτε τη σκηνή έξω από το πολυτελές εστιατόριο, όπου ο «καρά»-βλαχας με την Νερσεντέφ 513 VL (από το Vlaxos) συναντούσε τον απένταρο φον με τον τίτλο όμως ευγενείας και ο butler συνόδευε τιμής ένεκεν τον τίτλο και αγνοώντας το αρρωστημένο υπερ-εγώ…
Μαχαιριά κατ΄ ευθείαν στην καρδιά!
Κάνω λοιπόν την αρχή:
Teucris von Sakell zu Patrasstein!
(Τεουκρίς φον Ζάκελ τσου Πάτρας-στάιν)!
Το παραπάνω το εμπνεύστηκα διαβάζοντας ένα άρθρο για την 1501η κατάκτηση του τ. Βασιλέα της Ισπανίας Δόν Χουάν Κάρλος με την Κυρία Corinna zu Sayn-Wittgenstein (Κορίνας τσου Ζάιν-Βίτγκενσταιν), η οποία δεν τον διέθετε αλλά τον απέκτησε από απόγονο της προαναφερθείσης οικογενείας, με τον οποίον έχει και ένα παιδί.
Στην φωτογραφία στον δρόμο προς Νηές Μαγνησίες (εκεί, όπου συγκεντρώθηκαν τα πλοία του Αχιλλέα για την Τροία) απαγορεύεται η κυκλοφορία σε γαιδάρους, εκτός από φον Γαιδάρ τσου Ζάιν…
Αρχική Δημοσίευση: 21 Ιαν. 2015
