Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Οι Εκ των Υστέρων… Προφήτες

Διαβάζω για μία πολύ μεγάλη επένδυση πολύ γνωστής και ιστορικής εταιρείας στην Ελλάδα. Αυτή αφορά ανάπτυξη νέων τελειοποιημένων γραμμών παραγωγής, νέων προϊόντων και γενικά σε κάθε περίπτωση εκφράζεται μέσω αυτής η δυναμική και η επιθυμία της εταιρείας βελτίωσής της αλλά και κυριάρχησης σε διεθνές επίπεδο.

Τα ποσά είναι πολύ σημαντικά και θα προέλθουν και από δανεισμό.

Και ενώ σε μία ας υποθέσουμε διετία έχει υλοποιηθεί το πλάνο, μία διεθνής συγκυρία (οικονομική κρίση, πανδημία), κάτι το απρόβλεπτο, μία αλλαγή της πολιτικής των κυβερνήσεων όσον αφορά τα συγκεκριμένα προϊόντα ή μία αιφνίδια επιβολή δασμών από μία μεγάλη αγορά δυναμιτίζουν το φιλόδοξο σχέδιο. Και η κραταιά έως εκείνη τη στιγμή επιχείρηση καταβαραθρώνεται μη δυνάμενη να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της, λόγω της αδυναμίας πώλησης των προϊόντων της.

Τότε, πέραν του φθόνου και του δηλητηρίου, το οποίο θα χυθεί, όπως συμβαίνει πάντοτε σε ανάλογες περιπτώσεις εμφανίζεται και μία άλλη μερίδα “κριτών”, οι οποίοι “όλοι” είναι άριστοι… γνώστες των διεθνών συνθηκών και των χρηματοοικονομικών, προέβλεπαν τις εξελίξεις μία δεκαετία νωρίτερα, γνώριζαν τις τάσεις, έχουν… διοικήσει ανάλογους οργανισμούς (χιούμορ εδώ) και η οποία εκφράζει περισπούδαστες αναλύσεις και θεωρίες για την ανικανότητα της διοίκησης και των στελεχών της επιχείρησης. Σημειωτέων πως καμία σχέση δεν έχουν συνήθως με την ελεύθερη οικονομία και τις πραγματικές συνθήκες.

Οι “επιχειρήσεις” ονομάστηκαν… “επιχειρήσεις”, όπως παρόμοια ονομάζονται και στον πόλεμο, διότι ΕΙΝΑΙ πόλεμος! Άλλωστε θα ονομάζονταν… παιδική χαρά, αν και ακόμα και εκεί μπορεί ένα παιδάκι να χτυπήσει. Και φυσικά υπάρχουν ΚΑΙ ανίκανες διοικήσεις και στελέχη, όπως σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά αυτό δεν είναι ούτε ο κανόνας αλλά ούτε και έχει τόσο μεγάλη επίδραση. Υπάρχουν ακραία φαινόμενα σίγουρα, όπως και φαινόμενα σπάνιας διορατικότητας σε συνδυασμό με ευτυχείς συγκυρίες. Αυτό είναι.

Το να… προφητεύει ωστόσο κάποιος εκ των υστέρων και να κρίνει, συνήθως χωρίς ο ίδιος να έχει ασχοληθεί με ανάλογα θέματα είναι τουλάχιστον απρεπές, να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερες εκφράσεις.

Και μία παράπλευρη συνέπεια:

Η παρατεταμένη οικονομική κρίση (ανεξαρτήτως προθέσεων και χειρισμών) σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες, όπως και η πανδημία της τελευταίας διετίας έχουν εξοντώσει μεγάλο τμήμα επιχειρήσεων, όπως προανέφερα. Το δυναμικό αυτό έχει εγκλωβιστεί ουσιαστικά και δεν μπορεί να “επιχειρήσει” εύκολα πλέον. Ο επιχειρηματίας κυρίως ΚΑΝΕΙ διακινδυνεύοντας. Η νοοτροπία της Ελληνικής κοινωνίας στοχεύει στο σίγουρο, στην ασφάλεια και πολύ λιγότερο στις φιλοδοξίες (οι οποίες δεν συνάδουν με… σιγουριά και ασφάλεια). Δείτε γύρω σας λοιπόν πώς διαμορφώνεται το νέο περιβάλλον και πώς δημιουργείται οικονομικό καθεστώς χώρας… δυόμιση ή κάπου εκεί Κόσμου (όχι τρίτος Κόσμος δεν είναι).

Σημ. Οι Ρωμαίοι είχαν και ρητό: Vaticinium ex eventu, δηλαδή προφητεία ΑΦΟΥ ένα γεγονός έχει συμβεί και το γνωρίζουμε! Πολύ μου αρέσει το τελευταίο!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)