Εάν εξαιρέσουμε τους συγγενείς και φίλους των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ο άνθρωπος, ο οποίος πόνεσε περισσότερο εκείνη την ημέρα, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ήταν ο Φιλίπ Πετί (Philippe Petit).
Ποιός είναι όμως αυτός ο Γάλλος;
Μα ο μοναδικός άνθρωπος, ο οποίος ισορρόπησε σε ένα συρματόσχοινο μεταξύ των δύο χαμένων πλέον διδύμων πύργων. Ενα Αυγουστιάτικο πρωινό του 1974, ο Πετί αιωρήθηκε ακροβατώντας για 45 λεπτά μεταξύ τους (απόσταση 200 ποδών – 61 μέτρων) σε ύψος 417 μέτρων.
Ήταν ένα μοναδικό κατόρθωμα, ίσως μία τρέλα, αλλά δεν έπαψε να αποτελεί την κορωνίδα μιάς εκπληκτικής παράστασης. Σήμερα ο Πετί υπάρχει. Οι πύργοι “του” όμως όχι.
Ο Πετί δεν είναι ένας άπειρος σχοινοβάτης. Αντιθέτως ίσως είναι ο κορυφαίος όλων. Για την προετοιμασία του εγχειρήματος του τοποθέτησε σε ένα αγρόκτημα στην Γαλλία ένα αντίστοιχο συρματόσχοινο στην ίδια απόσταση ακριβώς, όπως μεταξύ των δύο πύργων και σε ύψος περίπου 3 μέτρων. Επιπλέον ζήτησε από τους φίλους του να ταλαντώνουν έντονα το συρματόσχοινο προκειμένου να εξομοιωθούν οι πραγματικές συνθήκες.
Το κατόρθωμα αυτό, ακόμα και εάν υπάρξει κάποιος ικανότερος δεν μπορεί να επαναληφθεί. Οι πύργοι χάθηκαν, οι πράξεις έμειναν.
Δεν είναι όμως το ίδιο να ισορροπήσεις σε ένα ταλαντούμενο συρματόσχοινο μήκους 61 μέτρων και σε ύψος 3 από το έδαφος;
Ναι! Το ίδιο είναι! Αλλά μήπως τα 417-3=414 μέτρα διαφορά στο ύψος δεν έχουν την ίδια γνώμη; Όντως! Δεν την έχουν! Το αποτέλεσμα όμως, όσον αφορά την ισορροπία είναι το ίδιο. Αλλά η πράξη εντελώς διαφορετική!
Αυτή λοιπόν η (μικρή, χα!) διαφορά στο ύψος είναι ακριβώς η διαφορά μεταξύ μίας πράξης εκ του ασφαλούς από μία πράξη βυθισμένη μέσα στην άκρως επικίνδυνη αβεβαιότητα. Διότι πτώση από 3 μέτρα ύψος στο χορτάρι δεν είναι καθόλου ίδια, όσον αφορά τις συνέπειες, σε σχέση με πτώση από 417 μέτρα.
Οταν αξιολογείτε κάτι καλό θα είναι να επαναλαμβάνετε το κατόρθωμα όχι από τα 3 μέτρα αλλά από τα 417. Διότι ο ίλιγγος χωρίζει μία άβυσσο.
Κι αν ακόμα καταφέρετε να στερεώσετε το συρματόσχοινο μεταξύ δύο κορυφών 500 μέτρων, ναι τότε θα έχετε καταφέρει κάτι ανάλογο. Αλλά θα λείπει η λάμψη των διδύμων, οι οποίοι ποτέ πιά δεν θα υπάρξουν.
Τούτο, διότι η κάθε στιγμή είναι μοναδική.
Κρίνε κάνοντας αντίστοιχα κατορθώματα αλλά και άδραξε την μοναδική ευκαιρία. Αύριο ίσως δεν θα υπάρχει.
Αυτοί είναι οι μοναδικοί πύργοι του Πετί.
