Διαβάζοντας τις αναλύσεις για την πολιτική κατάσταση και τα αποτελέσματα των εκλογών διεθνώς προσπαθώ να κατανοήσω πού είναι το λάθος; Διότι κάποιο λάθος υπάρχει… Και κάποια εξήγηση, η οποία όμως δεν είναι καθαρή.
Επειδή μάλιστα συμπίπτει να κλείνουμε 100 έτη από την Ρωσική επανάσταση επιχειρείται κάποιος ιστορικός συσχετισμός μεταξύ των δύο ετών 1917 και 2017.
Τι συμβαίνει όμως πραγματικά; Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου εγγενή σφάλματα στο σκεπτικό των αναλύσεων:
1. Προσπαθούν να προβλέψουν το άγνωστο μέλλον με βάση το γνωστό παρελθόν και θεωρούν πως επίκειται κάποιου είδους επανάληψη.
2. Δεν εστιάζουν στο κυρίαρχο πολιτικό μήνυμα διεθνώς, το οποίο είναι άκρως συγκρουσιακό και ανταγωνιστικό και έχει ως σκεπτικό:
“Η δική σου επιβίωση και ευτυχία εξαρτάται από την εξόντωση κάποιου άλλου.”
Πολιτικά συστήματα και ιδεολογίες ΜΙΣΟΥΣ• και όπου κυριαρχεί αυτό θα συνεχίσει και μετά την επιτυχία του όποιου υποτιθέμενου στόχου, διότι πάντα θα πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος, ο οποίος είναι το πρόβλημα για εσένα.
3. Δεν βλέπουν τον πληθυσμιακό “συνωστισμό” και την φοβερή πλέον πίεση της καθημερινότητας. Κανείς δεν περνά πρακτικά καλά. Δεν είναι μόνο η επιβίωση. Σε οποιαδήποτε θέση και να είσαι μία μέγγενη συνεχώς σε πιέζει• και δε σταματά να σε συμπιέζει και δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Όλες οι μέγγενες είναι συντονισμένες να σφίγγουν. Όλα γίνονται σε καθεστώς συμπίεσης. Η Ελλάδα ήταν από τις λίγες χώρες, η οποία αντιστεκόταν με τον τρόπο της ενώ τώρα… άλλη μία νησίδα δυστυχίας.
Και το σπουδαιότερο, το οποίο συσχετίζεται με το 1:
4. Αγνοούν παντελώς ότι η σοφία είναι κρυμμένη στο μέλλον και περιμένει να την ανακαλύψεις και όχι θαμμένη στο παρελθόν να την ξεθάψεις.
Αυτό εξηγεί και τον περίεργο τίτλο, διότι προσπαθούσα να κατανοήσω γιατί ΔΕΝ εμφανίστηκε ναζιστικό κίνημα στην Οθωμανική αυτοκρατορία, (τηρουμένων των αναλογιών).
Εν κατακλείδι:
Όλες οι αναλύσεις αποτυγχάνουν να εξηγήσουν τα παράλογα φαινόμενα σήμερα, διότι αγνοούν την σκληρή καθημερινότητα, η οποία τείνει να μετατραπεί σε αφόρητη (και αυτό ισχύει παντού και σε όλους).
Και επειδή δεν δίνεται μία ξεκάθαρη απάντηση στο πως οι μέγγενες θα αρχίσουν να αποσυμπιέζουν, η “μόνη” επιλογή είναι να καταστρέφουμε τους (όποιους) άλλους για να απελευθερωθεί ο χώρος.
Νομίζετε!
Το επόμενο βήμα στην ανθρωπότητα δεν είναι οι αποτυχημένες λύσεις μίσους του παρελθόντος αλλά κάτι διαφορετικό. Και αυτό απαιτεί δομικές αλλαγές και στην σκέψη μας αλλά και στις πρακτικές μας.
Περισσότερα στην συνέχεια.
