Η καλύτερη μου ώρα είναι προς το βράδυ όταν έχω τελειώσει όλες τις… ανολοκλήρωτες εργασίες μου και γνωρίζω πως ακολουθεί η νύχτα. Το διάστημα αυτό πριν τον ύπνο αναλογίζομαι τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά όχι όσα θα με απασχολήσουν αύριο.
Διότι το αύριο είναι… αύριο και άγνωστο και αβέβαιο. Και όπως πλειστάκις έχω γράψει η “η ανησυχία είναι αυτο-ταπείνωση – Η εμπιστοσύνη είναι αξιοπρέπεια!”
Είναι βέβαια εύκολο να το γράφεις και απείρως δυσκολότερο να το εφαρμόσεις. Αλλά και πάλι όπως έχω γράψει στο παρελθόν μία βελτίωση κατά 1% ανά ημέρα σημαίνει πως σε 100 ημέρες θα έχεις βελτιωθεί κατά 100% από την προηγούμενη σου κατάσταση.
Και τι βοηθάει περισσότερο από όλα αυτά τα βράδια; Μία πραγματικά σπουδαία μουσική. Βέβαια τα γούστα διαφέρουν αλλά και αυτά μαθαίνονται. Ένα ενδιαφέρον άλμπουμ είναι αυτό, το οποίο σημειώνω στο πρώτο σχόλιο (στην ανάρτηση στο Facebook)· υπάρχουν πάρα πολλά ωστόσο.
Και γιατί βοηθά η θαυμάσια μουσική;
Διότι μπορείς ευκολότερα να φανταστείς. Να πετάξει ο νους σου εκεί, όπου δεν σου επιτρέπει η πραγματικότητα. Διότι η φαντασία είναι ο καλύτερος σύμμαχός σου. Είναι κάτι, το οποίο δεν μπορεί κανένας να φυλακίσει ή εμποδίσει. Η φαντασία είναι ο ενδιάμεσος μεταξύ της πραγματικότητας και του ονείρου. Στο τελευταίο δεν έχεις κανένα έλεγχο, αλλά στη φαντασία σου έχεις.
Φανταστείτε λοιπόν το φαινομενικά απραγματοποίητο. Ποτέ δε γνωρίζεις…
