Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες γράφοντας για τον Μινώταυρο παρατήρησε ότι η επινόηση ενός άνδρα με κεφαλή ταύρου είναι λιγότερο αλλόκοτη από τη σύλληψη ενός σπιτιού από το οποίο δεν μπορεί να δραπετεύσει κανείς.
Σκεφτείτε το λιγάκι.
Αναλογιστείτε μία στιγμή πώς θα νοιώθατε στην περίπτωση όπου θα συναντούσατε τον Μινώταυρο και στην άλλη πώς θα αισθανόσαστε εάν συνειδοποιούσατε πως είσαστε εγκλωβισμένοι σε ένα σπίτι από το οποίο δεν θα είχατε καμία δυνατότητα διαφυγής.
Η σκέψη του Μπόρχες είναι ευφυέστατη και όχι μόνον ως σκέψη. Ο Μινώταυρος δεν ήταν ο καλύτερος “τύπος” να συναντήσεις. Ήταν αιμοβόρος και κατασπάραζε ανθρώπους. Άρα είσαστε ένα πιθανό γεύμα του. Αλλά… αλλά ΔΕΝ είσαστε εγκλωβισμένοι. Θα είχατε μία έστω μικρή (ή όχι και τόσο μικρή) πιθανότητα να τον αποφύγετε. Και εάν είχατε και ικανότητες Θησέα ίσως να μετατρεπόταν σε θύμα σας.
Στο σπίτι όμως από το οποίο δεν θα υπήρχε καμία δυνατότητα διαφυγής τα πράγματα θα ήταν εξαιρετικά δυσμενή από κάθε άποψη.
Αλλά… αλλά και πάλι όμως είμαστε εδώ σε αυτόν τον κόσμο όχι να διεκπεραιώσουμε μόνο διαδικασίες αλλά και να σκεφτόμαστε. Το να ευρεθείς με τα γήινα δεδομένα σε ένα κτίσμα από το οποίο δεν μπορείς να δραπετεύσεις μπορεί να συμβεί με δύο τρόπους (υποθέστε έναν κύβο 5Χ5Χ5 μέτρων ωφέλιμου όγκου με τοίχους από οπλισμένο σκυρόδεμα –béton armé- πάχους 5 μέτρων):
Α. Ή θα πρέπει να σας τοποθετήσουν μέσα όσο τον κατασκευάζουν και να μην υπάρχει κανένα άνοιγμα ή
Β. να σας ρίξουν μέσα από κάποιο άνοιγμα, το οποίο και αυτό θα σφραγίσουν.
Χμ… ελπίζω να μην σας ψυχοπλάκωσα.
Αλλά… και πάλι αλλά:
Α. Στην πρώτη περίπτωση μπορείτε να τρέξετε να φύγετε και να μην προλάβουν να σας κλείσουν μέσα στον κύβο ενώ,
Β. στην δεύτερη περίπτωση αφού υπάρχει ένα άνοιγμα υπάρχει μία πιθανότητα -έστω απειροελάχιστη και ξύνοντας τους αρμούς με τα νύχια- διαφυγής.
Και εάν ακόμα όλα τα προηγούμενα είναι αδιανόητα ένας πάρα πολύ ισχυρός σεισμός την κατάλληλη στιγμή μπορεί να προκαλέσει ένα ρήγμα από το οποίο τουλάχιστον να μπορείτε να δείτε φως και να αναπνεύσετε μέχρι να αλλάξουν τα δεδομένα. Ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις πότε το “θαύμα” θα αποκαλυφθεί και εκεί, όπου όλα είναι (ή φαίνονται) τελειωμένα τελικά να μην είναι. Και το “θαύμα” δεν είναι τόσο σπάνιο, κάθε άλλο αλλά χρειάζεται και η δική σου ενέργεια να το ενεργοποιήσεις (όταν σου εμφανιστεί).
Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Κάθε ημέρα στην πραγματικότητα, ακόμα και εάν δεν το συνειδητοποιούμε συναντάμε και συνδιαλεγόμαστε με Μινώταυρους. Θεωρίες και ιδεολογίες κάθε είδους, σκέψεις πέραν κάθε λογικής, ανήθικους και στυγνούς ανθρώπους, μίσος και ό,τι κακό μπορεί να φανταστεί ο νους μας. Έχουμε όμως δυνατότητες αντιμετώπισης. Επίσης πρέπει να μπορούμε να βλέπουμε πως είναι Μινώταυρος και όχι σκέτος ταύρος.
Στον κύβο όμως θα δείτε εισερχόμαστε κυρίως μόνοι μας. Διότι ο μύθος αποκρύπτει το γεγονός πως ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι τον κατασκευάζουμε. Και εάν όχι ποιος νομίζετε θα ασχοληθεί να κατασκευάσει ένα τόσο πολυδάπανο έργο προκειμένου να εγκλωβίσει έναν μόνο άνθρωπο; Θα προτιμήσει να το κάνει για πάρα πολλούς. Αλλά οι πολλοί όταν συνειδητοποιήσουν τι τους μέλλει ίσως αντιδράσουν. Αρκεί και ένας να αντιδράσει. Διότι ένας είναι πλήθος, όταν είναι μέσα στο πλήθος.
Μόνο μην σας διαφεύγει το γεγονός πως ο κύβος είναι… άνετος. Κάθεσαι μέσα και δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. “Πεθαίνεις” στο μυαλό άκοπα. Γι΄ αυτό είναι και ελκυστικός!
Πάντως προσωπικά εάν είχα να επιλέξω σε κάθε περίπτωση θα προτιμούσα τον Μινώταυρο παρά την εκδοχή του κύβου.
Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα αλλά όχι χαμένα.
Πηγή φωτογραφίας/Φωτογράφος – Source/Photographer © Marie-Lan Nguyen / Wikimedia Commons
