Κάθομαι στον πανάκριβο, δερμάτινο, τεράστιο καναπέ στην πολυτελέστατη κατοικία ενός γνωστού μου, ο οποίος μου την παραχώρησε για λίγες ημέρες που θα έλειπε, σε αντάλλαγμα μίας ασήμαντης μου εξυπηρέτησης, ενώ ταυτόχρονα δύο κουκουλοφόροι με σημαδεύουν με προτεταμένα τα περίστροφα καταπάνω μου!
Νόμιζαν πως θα εύρουν τον ιδιοκτήτη και βρήκαν εμένα. Δεν πτοούνται όμως και με αναγκάζουν να επικοινωνήσω μαζί του για να μου αποκαλύψει τον συνδυασμό του χρηματοκιβωτίου του, το οποίο πιστεύουν πως είναι γεμάτο χρήματα (και μάλλον είναι).
Ο γνωστός μου ήταν πρόθυμος να μου παραχωρήσει την έπαυλή του, αλλά όχι και τόσο πρόθυμος να μου αποκαλύψει το συνδυασμό. Ωστόσο μέσα στην αναμπουμπούλα της στιγμής και ρωτώντας με, με έξυπνο τρόπο πού κάθομαι, με πληροφορεί πως κάτω από το μαξιλάρι του καναπέ στα αριστερά μου ευρίσκεται ένα γεμάτο ρεβόλβερ.
Αφελώς του λέγω πως δεν είμαι… αριστερόχειρας.
“Τότε θα… πεθάνεις” μου απαντά!
Παιδιά δεν είναι δυνατόν να σου προσφέρεται μία λύση και να σκέφτεσαι πως δεν μπορείς να την χρησιμοποιήσεις επειδή είσαι… δεξιόχειρας ενώ απαιτεί να είσαι ΚΑΙ αριστερόχειρας. Γίνε!
Το ωραίο όμως ήταν και κάτι άλλο. Μόλις άρπαξα το περίστροφο με το… αριστερό μου χέρι δεν χρειάστηκε να κάνω κάτι περισσότερο, αφού οι κουκουλοφόροι το έβαλαν στα πόδια, είτε διότι αιφνιδιάστηκαν είτε διότι τα περίστροφα τους δεν ήταν αληθινά (ενώ το δικό μου ήταν)!
Οι φόβοι μας τις περισσότερες φορές μας φοβούνται πολύ περισσότερο απ΄ ότι εμείς αυτούς!
Α! Και κάτι ακόμα! Μην δανείζεστε προσωπικότητες αλλονών. Μαζί τους παίρνετε και το κόστος, το οποίο δεν γνωρίζατε προηγουμένως.
Σημ.: η ιστορία είναι φανταστική, οι φοβίες όμως όχι!