Προσωπική ή Κοινωνική Αποτυχία;
Πολλές φορές λαμβάνω μηνύματα από ανθρώπους, οι οποίοι διαθέτουν κάποια αξιόλογη περιουσία (δεν αναφέρομαι σε ιδιαίτερες περιπτώσεις), μεμονωμένα ακίνητα, κάποιες μικρές οικονομίες ενδεχομένως, μία εργασία προβληματική και γενικώς ένα μείγμα πρακτικά αδιεξόδου…
Είναι όντως ακριβώς αυτό. Ένα μείγμα συστατικών, το οποίο δημιουργεί μία κατάσταση (επαναλαμβάνω) αδιεξόδου…
Αυτό προκαλεί μία επιπλέον πίεση, μία αίσθηση ανικανότητας ή αποτυχίας και έναν προάγγελο κατάθλιψης (και συνεπώς και αδράνειας).
Είναι όμως ακριβώς έτσι;
-Όχι!
Ένα σαφέστατο και μεγαλοπρεπές ΟΧΙ!
Το ζήτημα δεν είναι προσωπικό! Είναι κοινωνικό. Αφορά την συνολική αποτυχία της συγκεκριμένης (σε κάποιον τομέα τουλάχιστον). Τα ίδια δεδομένα γιατί πριν από λίγα χρόνια ήταν ενδείξεις επιτυχίας, ενώ μόλις 6 χρόνια μετά αποδείξεις αποτυχίας;
-Διότι ο συνδετικός ιστός, ο οποίος προκαλούσε την “κρίσιμη” μάζα έχει πλέον διαρραγεί. Επειδή οι πιέσεις αλληλεπιδρούν, (είναι σαν να είμαστε όλοι στριμωγμένοι σε έναν πολύ μικρό χώρο) το όφελος δεν έγκειται στην συνολική εξάπλωση με ολικό κέρδος, αλλά στην προσωπική επικράτηση με περιορισμό του διπλανού μας.
Άνθρωποι με ήθος και χαρακτήρα (και είναι πάρα πολλοί αυτοί) δεν δέχονται (προσέξτε –όχι δεν μπορούν –το τονίζω-), δεν δέχονται επαναλαμβάνω να “παίξουν” αυτό το παιχνίδι· και προφανώς ζημιώνονται περισσότερο…
Ποια είναι η ουσία αυτής της επισήμανσης;
Είναι μόνο μία λέξη: η “κρίσιμη” μάζα… Όλα αυτά τα χρόνια παρατηρώ πως μόλις φτάνει λίγο πριν από την επίτευξη αυτής της “κρίσιμης” μάζας κάτι συμβαίνει και …στοπ. Ως εάν ήταν προγραμματισμένο να συμβεί.
Αλλά μην ψάχνουμε αιτίες. Δεν ήταν προγραμματισμένο. Ήταν γιατί έλειπε συνολικά από την κοινωνία αυτό το ελάχιστο, το λίγο, το οποίο θα υπερβεί τις όποιες αντιστάσεις και θα επικρατήσει. Δεν δέχομαι πως μπορεί να σου επιβληθεί κάποιος ή κάτι… (εάν δεν το επιτρέψεις)…
Οι κατασκευές δεν διατείνομαι πως αποτελούν μία εξωστρεφή λειτουργία. Ωστόσο αποτελούν έναν μηχανισμό δράσης και μεταφοράς ενέργειας από έναν τομέα σε άλλον. Η βελτίωση της ζωής μας και της οικονομίας δεν πρόκειται να προέλθει από τακτικές επιστροφής στο παρελθόν. Όχι αγαπητές/οί μου. Η γεωργία και η κτηνοτροφία δεν είναι το μέλλον. Όσοι μπορούν και το θέλουν ναι να το πράττουν. Οι υπόλοιποι όμως έχουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαλεία στα χέρια τους και δεν τα χρησιμοποιούν, διότι δεν έχουν μάθει το πώς…
Σύντομα στην Teucris… το πώς…
