Ίσως η Τουρκία επιδιώκει μία σύγκρουση όχι όμως με την Ελλάδα, αλλά με τη Γαλλία ή γενικώς με την Ευρώπη. Το γράφω αυτό, διότι δεν μπορώ να μην παρατηρήσω μία ιστορική ομοιότητα μεταξύ της κατάληψης της Κύπρου τον Αύγουστο του 1571 και της ναυμαχίας κατόπιν της Ναυπάκτου, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Μη ξεχνάτε πως μία “μικρή” ήττα από τη Γαλλία δεν θα έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στο εσωτερικό της, αφού η Γαλλία δεν είναι μία τυχούσα χώρα, αντιθέτως, μία από τις ισχυρότερες διεθνώς. Ενώ μία “μικρή” ήττα από την Ελλάδα δεν θα καταπίνεται με τίποτα.
Αδιαμόρφωτες σκέψεις είναι αυτές και ίσως η Γαλλία δεν θα πρέπει ούτε και αυτή –με την υπεροψία της μεγάλης δύναμης- να πέσει στην παγίδα και επιχειρήσει μία αψιμαχία στην Ανατ. Μεσόγειο.
Θυμήθηκα και παραθέτω απόσπασμα παλαιότερου άρθρου μου, σχετικά με τα τότε γεγονότα:
Όταν λοιπόν κατελήφθη η Κύπρος από τους Τούρκους (τα γεγονότα είναι κανονικό διπλωματικό και στρατιωτικό μυθιστόρημα, με πολύ αίμα όμως) τον Αύγουστο του 1571 (την κατείχαν οι Ενετοί έως τότε) προκλήθηκε διεθνώς πολύ μεγάλη αντίδραση από τον Χριστιανικό κόσμο.
Αποτέλεσμα αυτής της κινητοποίησης ήταν η Ναυμαχία της Ναυπάκτου στις 7 Οκτωβρίου 1571. Εκεί ο Τουρκικός στόλος υπέστη πανωλεθρία από τον συνδυασμένο στόλο κυρίως των Βενετών, Ισπανών και Πάπα. Από τα 300 περίπου πλοία τους οι Τούρκοι έχασαν τα… 230! Σύμφωνοι! Ποτέ δεν τα πήγαιναν καλά με την θάλασσα!
Οι Τούρκοι αν και εθλίβησαν καίρια, υποκρίθηκαν απάθεια και αδιαφορία. Ο δε εν λόγω Μέγας Βεζύρης Μεχμέτ Σοκόλης είπε με χαρακτηριστική υπεροψία στον Βενετό Πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη:
“Εμείς με την άλωση της Κύπρου σας κόψαμε τον βραχίονα, εσείς με τον αφανισμό του στόλου μας, μας αποκόψατε την γενειάδα. Αυτή όμως θα ξαναγίνει, όχι όμως και ο βραχίων”!
Είχε απόλυτο δίκιο. Σε δύο μόλις χρόνια (1573) η Τουρκία ναυπήγησε νέο μέγα στόλο 250 πλοίων και ανάγκασε την Βενετία να αναγνωρίσει την Κύπρο, ως Τουρκική και να της καταβάλει και 300,000 δουκάτα πολεμική αποζημίωση!
