(Διαβάστε παρακαλώ και τις σημειώσεις 1 και κυρίως 2 στο τέλος)!
Είμαι 27 χρόνια πολιτικός μηχανικός και έχω κατασκευάσει περίπου 50 μονοκατοικίες και αποκαταστήσει 10 διατηρητέα (δεν θυμάμαι ακριβώς τα νούμερα – ευκαιρία να τα καταγράψω!).
Δεν μπορώ να θυμηθώ παρά 2-3 πελάτες μου, οι οποίοι είχαν εξ΄ αρχής όλα τα χρήματα… και δεν μπορώ να θυμηθώ …κανέναν, ο οποίος να μην το τελείωσε!
Μου είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω και ακούγεται έως και “οριακά” ανόητο, αλλά ξεκινώντας ένα έργο με κάποιον “περίεργο” τρόπο δημιουργείται μία νέα δυναμική, η οποία μεταβάλλει προς το (πολύ) καλύτερο τα προσωπικά δεδομένα. Με έναν ανεξήγητο (μεταφυσικό) τρόπο -και μην με παρεξηγήσετε δεν είμαι καθόλου αυτής της …σχολής- έχω δει (αυτό το έχω όντως δει), πως με την οριστική απόφαση έναρξης ενεργοποιούνται κάποιες εσωτερικές δυνάμεις και δημιουργείται μία συνολική δυναμική, η οποία είναι πολύ πέραν των ορίων μίας κατασκευής.
Γενικά πιστεύω πως οτιδήποτε δημιουργικό ξεκινήσει να κάνει κάποιος, προκαλεί και δημιουργεί μία νέα δίοδο με σοβαρές συνέπειες. Μαθαίνοντας μία ξένη γλώσσα, αρχίζοντας χορό ή θέατρο ή κάνοντας κάτι άλλο από τα συνήθη, ένας εσωτερικός άνεμος μεγάλης παρακίνησης αρχίζει να φυσά βελτιώνοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τις συνθήκες της ζωής του.
Φανταστείτε τώρα τι σημαίνει η κατασκευή ενός έργου!
Εδώ ενεργοποιούνται πολύ μεγάλες δυνάμεις και η “πίεση” της μεγάλης απόφασης έναρξης και κατασκευής ανασύρει κρυμμένες προσωπικές αρετές και ικανότητες, οι οποίες μέχρι τότε παρέμεναν αφανείς και ανενεργές.
Θα τολμήσω να γράψω, πως με την πρώτη “τομή” στο έδαφος θεμελίωσης, με την πρώτη “σκαφτιά” (όπως λέμε) “σπάει” η απλή ρουτίνα της ζωής και ξεχύνεται ένας δυναμισμός και μία ζωντάνια άνευ προηγουμένου.
Ξαφνικά (;) με την έναρξη της κατασκευής αρχίζουν να βελτιώνονται οι προσωπικές συνθήκες, η οικονομική κατάσταση, η αύρα δυναμισμού και το έργο τελικά μετατρέπεται σε έναν απρόσμενο μοχλό προσωπικής ανάπτυξης και ευφορίας…
Αυτό το έχω δει και βιώσει τόσες πολλές φορές, ώστε πλέον να το θεωρώ το ίδιο “υπαρκτό’ και “πραγματικό” όσο έναν ακλόνητο οικοδομικό σκελετό οπλισμένου σκυροδέματος.
Η οικονομία κατά τεράστιο ποσοστό είναι ψυχολογία. Τα χρήματα είναι μόνον το μέτρο (ή ο βαθμός) δια δραστικότητας με την κοινωνία (εντός και εκτός).
Η έννοια της οικοδομής ως “ατμομηχανής” της οικονομίας είναι ακριβώς αυτή (και το παράδειγμα είναι εξαιρετικά εύστοχο). Κατασκευάζοντας ένα έργο τίθεται σε κίνηση ένας τεράστιος μηχανισμός θετικών δυνάμεων για πάρα πολλούς ανθρώπους και αυτό προκαλεί μία δυναμική προόδου άνευ προηγουμένου.
Ακόμα όμως και εάν δεν έχετε πειστεί ή κουνάτε σκεπτικοί το κεφάλι σας θυμηθείτε πόση διαφορά προκάλεσε η αλλαγή σε έναν καινούργιο χώρο (σκεφθείτε όταν αποκτήσατε το πρώτο δικό σας δωμάτιο πως νοιώσατε)!
Φαντασθείτε τώρα να είσθε ο υπερήφανος δημιουργός και κάτοχος ενός πέτρινου σπιτιού! Το μεγαλύτερο και πολυτιμότερο υλικό δώρο σε εσάς και τα παιδιά σας… και το στίγμα σας στο συνολικό γίγνεσθαι, διότι, όσοι είχαν προγόνους σε χωριά με πέτρινα σπίτια ευγνωμονούν τους προ-παππούδες και προ-γιαγιάδες για την τόλμη τους…
Αααα! Παρεμπιπτόντως, εφόσον αναφερόμαστε στην οικονομική σταθερότητα ή ανασφάλεια! Το 1700 ή το 1800 άραγε το …οικονομικό κλίμα ήταν …καλύτερο; Απλά σκεφθείτε πως τεράστιος αριθμός υφισταμένων παραδοσιακών πέτρινων κτιρίων στην Ελλάδα, κατασκευάστηκαν από τους προγόνους μας εν μέσω Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και με την …απίστευτη “σιγουριά” της Τούρκικης χατζάρας (η μη πληρωμή της δεκάτης ισοδυναμούσε με κομμένο κεφάλι, δώρο στο σουλτάνο)…. Κι όμως εν μέσω εκείνων των “φιλικών” συνθηκών κατασκευάστηκαν τα μισά πέτρινα σπίτια… τα οποία χαίρονται για δεκαετίες οι τυχεροί απόγονοι των θαρραλέων προ-προ-πάππων τους…
Τώρα;
Σημ. 1. Αυτό το σημείωμα δεν το γράφω για να σας “πείσω” να έλθετε στο γραφείο μου να αναλάβω το έργο. Φυσικά και το επιθυμώ και προφανώς δεν έχω καμία διάθεση να το αποκρύψω! Εννοείται πως θα είναι τεράστια χαρά για εμένα, αλλά ανεξαρτήτως αυτού κινηθείτε, πράξτε, κτίστε, ανεξαρτήτως επιλογών. Είναι κάτι δικό σας αυτό και σίγουρα η “φύση” της δραστηριότητας έχει τόσα “μονοπάτια”, ώστε κάποιο θα βρεθεί για τον καθένα μας…
Σημ. 2. (Πολύ σημαντική) Δεν θα επιθυμούσα να νομίσετε ότι κινούμαι ως ένας αιθεροβάμων, ο οποίος εντελώς παρορμητικά γράφει ως ουτοπιστής “ιδεολόγος”. Αυτό είναι μεγάλο λάθος και αποδεικνύεται από όλα τα προηγούμενα καθόλου …”ιδεατά” (!) έργα, αλλά και από την άποψή μου, πως υπάρχουν και τρόποι υλοποίησης –ή τουλάχιστον οφείλουμε να σκεφθούμε- με λιγότερα μέσα. Μία πρόταση είναι η κατασκευή μόνο του εξωτερικού κελύφους (τοιχοποιίες και στέγη, μαζί με ενδεχόμενο εσωτερικό πατάρι και με τις εσωτερικές υποδομές υδραυλικών και ηλεκτρολογικών). Στην πορεία εφόσον διαθέτετε το κέλυφος αναλόγως των προτεραιοτήτων ή δυνατοτήτων σας συνεχίζετε… και όχι μόνον αυτή… Η Teucris δίνει λύσεις, δεν θεωρητικολογεί…
