(Με αφορμή έναν …καφέ και για να σας “φτιάξω” τη μέρα!)
Αυτή είναι μία από τις πιο σοφές επενδυτικές συμβουλές, τις οποίες μπορεί να σας δώσει κάποιος, ο οποίος σκέπτεται πραγματικά το όφελός σας• κι όμως αυτή η “επενδυτική συμβουλή” δεν αποτελεί παρά μία ταπεινή παροιμία ενός λαού, ο οποίος παρεμπιπτόντως τα τελευταία …561 έτη ευρίσκεται κάθε άλλο παρά στον πλούτο!
Από τον Φεβρουάριο του 2008 (τότε άρχισε η λεγόμενη “κρίση” για πολλούς από εμάς και όχι το …2011) αναδύθηκαν στην επιφάνεια κάποιες περίεργες απόψεις… (όλες κατά τη γνώμη μου εκ του πονηρού)…
Μία εξ΄ αυτών ήταν και η θεοποίηση του …φθηνού!
Ξαφνικά το απόλυτο κριτήριο για όλα έγινε η τιμή! Λογικό βέβαια, διότι όταν δεν διαθέτεις κάποια χρήματα δεν μπορείς να αγοράσεις και αντίστοιχα είδη, ωστόσο εδώ αναφέρομαι σε νοοτροπίες και εξ΄ άλλου δεν πρόκειται για φαινόμενο της κρίσης, αλλά για ένα δεδομένο, το οποίο υπήρχε ανέκαθεν.
Αγαπητές/οί μου το καλό απλά παλιώνει, το φθηνό καταστρέφεται… και φυσικά το καλό κοστίζει περισσότερο… Πόσο περισσότερο; Διαβάστε ένα σχετικό παλαιότερο άρθρο μου…
Η προσωπική μου εμπειρία τα τελευταία πολύ δύσκολα χρόνια είναι πως ότι έχω συνεχίζει να λειτουργεί το ίδιο καλά, όπως όταν το αγόρασα απλά δεν είναι καινούργιο• τούτο διότι η άποψή μου ήταν πάντα να αγοράζει κάποιος το πλέον αξιόπιστο (και όχι κατ΄ ανάγκην το ακριβότερο) είτε πρόκειται για ρούχα είτε για άλλα αντικείμενα μεγαλύτερης αξίας.
Προφανώς το ίδιο ισχύει και για τα ακίνητα και τις επενδυτικές μας επιλογές…
Η παροιμία, για να επανέλθω στο θέμα μας λέει ακριβώς αυτό:
Αγοράζοντας κάτι πολύ φθηνά (συνεπώς ένα κακής ποιότητας είδος) σε λίγο είτε θα χαλάσει είτε η αξία του θα ευτελιστεί σε τέτοιον βαθμό, ώστε και τα χρήματά σας να έχετε ξοδέψει και να μην έχετε αυτό, το οποίο αγοράσατε• τέλος θα αναγκαστείτε να πληρώσετε πάλι το ίδιο, το οποίο θα έπρεπε να αγοράζατε από την αρχή έχοντας χάσει οριστικά και τα χρήματα του προηγούμενου άχρηστου…
Αυτό ισχύει και στις κατασκευές, διότι φαίνεται πως πληρώνετε κάτι φθηνότερα, ωστόσο η πορεία επιφυλάσσει πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις και πιστέψτε με το βλέπω τόσο συχνά αυτό, ώστε να το γνωρίζω αρκετά καλά…
Φυσικά και υπάρχει μία διαφοροποίηση, η οποία ουσιαστικά αφορά το ποσοστό κέρδους, το οποίο σαφώς τώρα είναι χαμηλότερο, αλλά θεαματικές διαφορές δεν θα εντοπίσετε…
Μην ξεχνάτε πως το φθηνό κρέας το τρώνε οι σκύλοι (δεν νομίζω ούτε και αυτοί) και πως κάποιοι επίσης λένε: δεν είμαι τόσο πλούσιος, ώστε να αγοράσω μεταχειρισμένο αυτοκίνητο…
Όλα τα προηγούμενα συνθέτουν μία επενδυτική τακτική (και μία τακτική ζωής), την οποία συναντώ καθημερινά… και ειδικά τα τελευταία χρόνια ακόμα περισσότερο, όταν κάποιες επιλογές “ευκαιρίας” του παρελθόντος έχουν μετατραπεί σε δυσβάσταχτα φορτία…
Το σημερινό άρθρο το έγραψα, διότι χθες αγόρασα έναν …φθηνό (ανώνυμο) καφέ φίλτρου και κάποια (ανώνυμα) φθηνά φίλτρα… Αποτέλεσμα; Το φίλτρο δίπλωσε και πέταξα το πρώτο χαρμάνι και την δεύτερη φορά πέταξα και όλον τον καφέ, ο οποίος απλά ήταν άθλιος… και φυσικά έμεινα και χωρίς να πιώ καφέ… Δεν τήρησα τα προηγούμενα –ευτυχώς μόνο για τον καφέ- και τώρα και πέταξα τα προηγούμενα και αύριο θα πληρώσω από την αρχή αυτά, τα οποία θα έπρεπε εξ΄αρχής να αγοράσω… Σωστά;
Χμ… όχι ακριβώς!
Προσέξτε μία “κρυφή” και τραγική συνέπεια… αυτής της τακτικής της φθήνιας…
Στο σύνολο του κόστους (το άχρηστο και το καλό μαζί) θα αγοράζατε κάτι πολύ πιο ακριβό και ενδεχομένως ξεχωριστό. Όχι μόνο χάνετε τα χρήματά σας αλλά εξανεμίζετε την ευκαιρία να περάσετε σε ένα άλλο επίπεδο ποιότητας…
Το προηγούμενο γνωρίζουν πολύ καλά οι μεγάλες αριστοκρατικές οικογένειες της Ευρώπης, οι οποίες φροντίζουν από τα μαχαιροπήρουνα τους μέχρι τα αυτοκίνητα τους και τους πύργους τους να είναι κορυφαία και συνεπώς διαχρονικά… Αυτό, διότι δεν έχει καμία σημασία εάν τα Christofle είναι του 1920 ή η Rolls Royce του 1951…
Εάν θελήσετε να τους μιμηθείτε και αποφασίσετε τώρα να αγοράσετε μία Rolls Royce του 51, θα διαπιστώσετε πως δυστυχώς δεν είστε τόσο …πλούσιοι, ,ώστε να αγοράσετε μεταχειρισμένο αυτοκίνητο!
Τώρα θα με ερωτήσετε ενδεχομένως εάν περπατώ στο έδαφος ή υπερίπταμαι στα νέφη… όταν αυτή την εποχή σας γράφω για Rolls Royce , διαμάντια Tiffany’s και κοσμήματα Cartier, αλλά σας προειδοποιώ μην προστρέξετε να με χαρακτηρίσετε ως αιθεροβάμονα..
Σας υπενθυμίζω τις Ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 50 (σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να τις παρακολουθήσετε), για να διαπιστώσετε πως ακόμα και οι πιο πτωχοί και …κατατρεγμένοι φρόντιζαν να διατηρούν ένα στυλ και μία στάση ζωής πλούτου και όχι φτώχειας… ασχέτως εάν δεν υπήρχε ούτε μία δεκάρα στην τσέπη του …καλοσιδερωμένου και παλιού αλλά ποιοτικού σακακιού τους…
Τονίζω πρόκειται για νοοτροπία, η οποία σαφώς οδηγεί στην ποιοτική βελτίωση• προφανώς όταν επέρχεται οικονομική άνθηση ακολουθεί και πνευματική, η οποία οδηγεί σε ακόμα περισσότερη και καλύτερη ποιότητα και ο κύκλος μετατρέπεται σε μία ανοδική σπείρα…
Σκεφτείτε τα παρακαλώ… μην το περάσετε αψήφιστα…
Σημ.: Τα 561 έτη προέρχονται από την αφαίρεση του 1453 από το 2014…