Πετούλια (Petulia) είναι ο τίτλος μίας δραματικής ταινίας του 1968, η οποία προτάθηκε και θεωρείται ως το καλύτερα γραμμένο δράμα της Αμερικής. Ο σπουδαίος κινηματογραφικός κριτικός Ρότζερ Έμπερτ, αφού την βαθμολόγησε με τέσσερα στα τέσσερα αστέρια έγραψε γι΄ αυτήν:
“Η Πετούλια του Ρίτσαρντ Λέστερ Λήμπμαν με έκανε να νοιώσω απελπιστικά δυστυχισμένος και ακόμα δεν μπορώ να βρω κάτι λάθος σε αυτό.”
Όταν όμως ο άλλος συντελεστής της ταινίας ο σεναριογράφος Λάρρυ Μάρκους έγραφε το σενάριο, -όπως διηγείται- ένοιωσε και ο ίδιος απελπισμένος από την πορεία του. Αποφάσισε να εγκαταλείψει, αλλά προηγουμένως έστειλε τις πρώτες 35 σελίδες στον σκηνοθέτη του Λέστερ γράφοντας του, πως το θεωρούσε ανόητο, δεν του άρεσε και πως ήταν έτοιμος να παραιτηθεί.
Και η απάντηση του σκηνοθέτη Λέστερ (σε τηλεγράφημα τότε και την γράφω επακριβώς):
“Love the pages; hated the letter; work!”
(Αγαπώ τις σελίδες, μίσησα το γράμμα, Δούλευε!)
Και η Πετούλια έγινε αυτό, το οποίο έγινε. Διότι τελικά το μυστικό κρυβόταν σε δύο μόνο λέξεις:
“Διορατικότητα και ενθάρρυνση.”
Εάν σας λείπει η πρώτη τουλάχιστον κρατείστε την δεύτερη. Και όταν κάποια, κάποιος κάνει μία προσπάθεια ενθαρρύνετέ τον! Είναι το μόνο, το οποίο χρειάζεται να ακούσει και το μόνο, το οποίο θα θυμάται εάν προκύψει μία Πετούλια!
Σημ. Όλοι οι προηγούμενοι είναι διάσημα ονόματα στον κινηματογραφικό, τηλεοπτικό χώρο στην Αμερική. Ο Λέστερ μόνο είναι εν ζωή.