Δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ. Οι ταινίες της σειράς Τζέιμς Μποντ μου αρέσουν! Και πολύ! Μάλιστα από μία έχω εμπνευστεί τα “Αδίστακτα Ταρώ” (Βραβείο καλύτερης ταινίας Φιλοσοφίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου στο Ναύπλιο). Έπιασε τόπο ο… Τζέιμς! Συνεχίζουν να με εμπνέουν.
Γιατί μου αρέσουν; Δεν έχω εξήγηση. Ο ατρόμητος Τζέιμς, τα πανέμορφα κορίτσια του, τα υπέροχα τοπία, τα ακριβά αυτοκίνητα, κυρίως οι Aston Martin (και Piaston Aprilin, όπως λέγεται χιουμοριστικά), η άφθαστη πολυτέλεια σε… όλα, τέλος πάντων οι ευφάνταστοι τρόποι με τους οποίους πάντα τη γλυτώνει (αθάνατος), αλλά και οι πολύ ωραίες ατάκες, μην το ξεχνάμε αυτό.
Τα σενάρια είναι πάρα πολύ προσεγμένα αλλά δεν έχει και τόση σημασία αυτό, όσο ισχύουν τα παραπάνω.
Αλλά από πού κι ως πού ο Τζέιμς έχει σχέση με την Κύπρο, η οποία έχει καταληφθεί από τους… εισβολείς γείτονές μας και τόσο βάναυσα βιασθεί και κακοποιηθεί; Κι όμως!
Τα καταπληκτικά τραγούδια, τα οποία πλαισιώνουν ένδεκα από αυτές τις ταινίες έχουν εμπνευστεί και γραφεί από τον Τζων Μπάρυ, οποίος άρχισε να συνθέτει κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του στην κατεχόμενη ακόμα από τους Εγγλέζους Κύπρο! Εκεί έμαθε να παίζει τρομπέτα! Αναφέρομαι στη δεκαετία του 50.
Η τύχη εν τω μεταξύ κάπως έβαλε το χεράκι της και μπερδεύτηκαν τα πράγματα, διότι ο δημιουργός του εμβληματικού θέματος του Τζέιμς Μπόντ, Μόντυ Νόρμαν κάπου δεν τα βρήκε με τους παραγωγούς και τελικά ο Τζών Μπάρυ ανέλαβε στη συνέχεια.
Ένα ταξιδάκι στην Κύπρο λοιπόν ενδεχομένως να σας προσφέρει έμπνευση για μία νέα δημιουργική καριέρα. Ίσως και να σας φέρει τύχη. Για την ώρα απολαύστε τις θαυμάσιες μελωδίες.
Τζέεεεεεεεεεεειμς!
