Πριν από λίγο “χτύπησα”, δύο πιτόγυρα (Πατρινή έκφραση αυτή) από ένα πολύ λαϊκό μαγαζί (ψητοπωλείο) μιας από τις λαϊκότερες γειτονιές της Πάτρας (δεν την ονοματίζω για να μην θεωρηθεί πως την δυσφημίζω).
Τα καλύτερα πιτόγυρα! (Να γιατί πήρα πέντε κιλά και δεν μπορώ να ανέβω εύκολα στον Ακροκόρινθο ενώ πρέπει να κινηματογραφήσω σε λίγες ημέρες εκεί)!
Κρασάκι από επίσης ένα λαϊκό φούρνο ή καλύτερα έναν φούρνο (τον δικό μου) της γειτονιάς.
Η έκφραση “λαϊκούρα” ακούγεται υποτιμητική, αλλά προφανώς (γνωρίζετε νομίζω το σκεπτικό μου) και αντιλαμβάνεστε τον τρόπο με τον οποίο την γράφω.
Εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ οι εντελώς απλοί και λαϊκοί άνθρωποι και θεωρώ τον εαυτόν μου κομμάτι τους. Συναναστρέφομαι εν τω μεταξύ “λαϊκούρα” όσο δεν φαντάζεστε.
Είναι όμως αρκετή η λέξη “λαϊκός” να δημιουργεί συμπάθεια;
Οχι! Σε καμία περίπτωση.
Διότι η λέξη “λαϊκός” είναι ελλιπής. Λείπει το σπουδαίο επίθετο “γνήσιος”.
Το συστατικό λοιπόν “γνήσιος” είναι αυτό, το οποίο ορίζει την λέξη. Γουστάρω τον γνήσιο! Οτιδήποτε γνήσιο με ελκύει. Γνήσιο, διότι είναι και συνεπές και τολμώ να γράψω και έντιμο.
Ο γνήσιος λαϊκός με ελκύει, όπως και ο γνήσιος αριστοκράτης, όπως και το γνήσιο ρεμάλι ή ο γνήσιος επιστήμων.
Η λαϊκούρα από μόνη της δεν αρκεί. Δεν συμπονούμε ανθρώπους λόγω της ιδιότητας τους μόνο και μόνο γιατί είναι φτωχοί ή αμόρφωτοι ή λαϊκοί ή πρόσφυγες ούτε αντιθέτως θαυμάζουμε και αποδεχόμαστε τα αντίθετά τους, αλλά τους αξιολογούμε μόνο εάν είναι γνήσιοι. Τα προηγούμενα δεν σημαίνουν πως είναι και καλοί άνθρωποι. Μπορεί ναι μπορεί και όχι. Αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον γνήσιο. Ειλικρινά ακόμα και άτομα του υποκόσμου δεν μου έχουν δημιουργήσει ποτέ προβλήματα, αλλά ήταν γνήσια σε αυτό, το οποίο ήταν. Συνεπώς τηρούσαν κάποιους κανόνες και αυτό δημιουργεί την ασφάλεια.
Κι εδώ κρύβεται ένα τεράστιο μυστικό.
Ποτέ μην φοβηθείς το γνήσιο ό,τι και εάν είναι. Και πάντα να είσαι εξαιρετικά επιφυλακτικός σε ότι δεν πείθει πως είναι αυθεντικό.
Αλλά πώς και γιατί γράφω αυτό το άρθρο;
Πέραν του ότι τα… πιτόγυρα του λαϊκού μαγαζιού είναι εξαιρετικά και πολύ φθηνά, οι απλοί άνθρωποι διακρίνονται για την ευκολία με την οποία πλάθεται η ψυχή τους. Το μειονέκτημα είναι πως δεν αξιολογούν ορθά και πείθονται εύκολα είτε πρός την καλή είτε προς την κακή πλευρά.
Αυτό δείτε το με επιείκεια και “εκμεταλλευτείτε” το κατάλληλα. Και εδώ κρύβεται και το ήθος των πολιτικών. Αυτήν την τόσο εύπλαστη ψυχή μπορείς εύκολα ή να απογειώσεις ή να βυθίσεις.
Η επιλογή των πολιτικών είναι η δεύτερη προκειμένου να βασίσουν την εξουσία τους στον φόβο, την άγνοια και το μίσος.
Και στην αθλιότητα αυτή οφείλουμε να απαντήσουμε ο κάθε ένας σε προσωπικό επίπεδο. Αγκαλιάστε τον απλό άνθρωπο, διδάξετε τον και δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα.
Απορρίψτε τον και τότε τον αφήνετε έρμαιο στις σιχαμερές επιβουλές των κάθε λογής υποκειμένων.
Ο σπουδαίος καθηγητής μου των Γερμανικών Σάκης Παναγιωτάτος μου το δίδαξε αυτό, όπως και (προφανώς) ο πατέρας μου με το παράδειγμά του. Ο Σάκης έλεγε θυμάμαι το 1981 (την χρονιά της… “αλλαγής’) πως οι μαζικές συγκεντρώσεις (από επάνω) και τα συνθήματα δεν αλλάζουν τον άνθρωπο. Ένας-ένας όμως (από κάτω) τον αλλάζει. Είχε τόσο δίκιο.
Ο κάθε είδους ολοκληρωτισμός βασίζεται στην μαζικότητα των συνθημάτων (τι άθλια λέξη, η λέξη “μαζικότητα”, “μάζα”), σάπμως ο άνθρωπος να είναι υλικό και όχι μία ανεξάρτητη οντότητα.
Η λαϊκούρα είναι η δύναμή σας. Επενδύστε στο τεράστιο θετικό δυναμικό της και ξεχάστε τις θλιβερές εκτιμήσεις των σκοτεινών δυνάμεων.
Ο κάθε είδους ολοκληρωτισμός ανατρέπεται με αυτόν τον τρόπο. Στο σύνθημα απάντησε με το προσωπικό σου ήθος.
Καμία μάχη δεν έχει χαθεί.
Σημ. Αφορμή για το άρθρο αυτό ήταν τα… πιτόγυρα. Πόσο χαίρομαι να επικοινωνώ και να απολαμβάνω την καθαρή και ανεπιτήδευτη συμπεριφορά “λαϊκών” ανθρώπων.
Ενα πιτόγυρο ο… κόσμος όλος!
