Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Η Ειρωνεία ενός Ονόματος

Περπατώντας στο Λουτράκι σε κάποιο κεντρικό αλλά και κρυφό σημείο πρόσεξα αυτό το αρχοντικό (πρώην) ξενοδοχείο. Το όνομά του; HOTEL PALLADION.

Το ειρωνικό στοιχείο της υπόθεσης είναι πως ο όρος “Παλλάδιο” αναφέρεται ιστορικά σε ένα αρχαίο, ιερό αντικείμενο, το οποίο πιστευόταν ότι προστάτευε την πόλη ή τον τόπο όπου φυλασσόταν! Και τώρα ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο με αυτό το όνομα… συνεχίζει άραγε να προστατεύει την πόλη του;

Τα εγκαταλελειμμένα κτίρια μου θυμίζουν ανθρώπους και άλλες εποχές. Τονίζουν με την ύπαρξή τους άλλοτε το μέγεθος της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και άλλοτε των ανατροπών της ζωής. Προϋπήρχαν από εμάς και τώρα όσα στέκονται, διότι κάποια ούτε ως ανάμνηση υφίστανται, αφού έχουν κατεδαφιστεί, ερεθίζουν τις σκέψεις μας και το νου.

Κάποτε μελετώντας ένα βιβλίο αρχιτεκτονικής πρόσεξα μία φωτογραφία μας πολυτελούς κατοικίας στο Παρίσι με πισίνα, ένα πανάκριβο αυτοκίνητο της εποχής και την οικογένεια να ποζάρει στο φακό. Η φωτογραφία ήταν του 1930 περίπου. Σκεφτόμουν τι να απέγιναν αυτοί οι άνθρωποι. Μία δεκαετία αργότερα το Παρίσι κατελήφθη από τους Γερμανούς και είναι εντελώς άγνωστη η πορεία της οικογένειας.

Αυτή τη φωτογραφία πολύ συχνά την κοιτάζω.

Παρατηρώντας το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, το οποίο πρέπει να κατασκευάστηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα δεν μπορώ να μην αφεθώ στις περιπλανήσεις του νου. Πώς θα ήταν προπολεμικά; Τι κόσμος θα το επισκεπτόταν; Τι ιστορίες θα διαδραματίστηκαν στα δωμάτιά του; Τι έμεινε από όλα αυτά;

Πολλά, αλλά δεν τα γνωρίζουμε. Το μόνο, το οποίο βλέπουμε είναι το κτίριο, το οποίο άντεξε μαζί και τούς σεισμούς των Αλκυονίδων. Οι ζημιές του κτηρίου από όσα μπορώ να παρατηρήσω προέρχονται καθαρά από διάβρωση και δεν εντόπισα εξωτερικά δομικές αστοχίες. Είναι ένα “σκληρό” κτίριο. Ένας “σκληρός” άνθρωπος, ο οποίος άντεξε.

Και η τελική μου σκέψη σε όσες και όσους δέχονται πολλαπλά χτυπήματα της ζωής:

Το χρόνο δεν μπορούμε να τον νικήσουμε… Αλλά για τα υπόλοιπα ένα έχουμε να δηλώσουμε και ίσως και να προκαλέσουμε:

Ναι ρε φίλε, δώσε κι άλλο, δώσε! Ο χρόνος και οι κακουχίες αφήνουν τα σημάδια τους, αλλά εμείς εκεί… Δώσε κι άλλο!

Σημ.: Επειδή ίσως κάποιοι ερωτήσουν. Το κτίριο σαφώς και αποκαθίσταται είναι καθαρά θέμα κόστους όμως. Ισχύει και για τους ανθρώπους (επίσης με κόστος).

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)