Σήμερα το μεσημέρι στο γνωστό σημείο συνάντησης της Πλατείας Γεωργίου άκουσα μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία νομίζω θα αρέσει στις αναγνώστριες μας, αλλά και οι αναγνώστες μας θα την εκτιμήσουν δεόντως. Αυτό με αφορμή μία συζήτηση μας για την Μάνη.
Ο Κώστας (δεν αναφέρω περισσότερα) παρακολούθησε πριν από πολλά χρόνια ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση για κάποια γυναίκα, η οποία έφυγε από την Αθήνα και εγκαταστάθηκε στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας ανοίγοντας καλλιτεχνικό εργαστήριο παραδοσιακών κοσμημάτων. Ο Κώστας μάλλον εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ μαζί της, ώστε κάποια στιγμή πήγε να την συναντήσει.
Μόλις έφθασε και την είδε από κοντά, μας διηγήθηκε πως ήταν 10 φορές πιο όμορφη στην πραγματικότητα.
Φυσικά κάπως έπρεπε να εκφράσει αυτή την σκέψη του.
Προφασίστηκε πως έψαχνε κάτι πολύ όμορφο και κομψό για δώρο σε μία φίλη του και ζήτησε την βοήθειά της. Και περιέγραψε τη φίλη του ακριβώς όπως ήταν η ιδιοκτήτρια του εργαστηρίου! Αυτή τότε χωρίς να έχει αντιληφθεί κάτι, του πρότεινε ένα πολύ όμορφο μενταγιόν. Περιττό να αναφέρω πως και τα κοσμήματα της ήταν εξ’ ίσου όμορφα.
Αφού το πλήρωσε, της το έκανε… δώρο!
Αυτή προφανώς έμεινε άφωνη με την χειρονομία. Ο Κώστας έφυγε και επρόκειτο να επιστρέψει λίγες ημέρες μετά. Η ζωή όμως δεν του το επέτρεψε και η επιστροφή δεν έγινε ποτέ. Παρέμεινε μία “ημιτελής συμφωνία”.
Μου άρεσε και αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας. Αλλά η συνέχεια αποκάλυψε και κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό με μία άλλη επίσης πολύ ξεχωριστή συνάντηση με μία κρεολή (Ισπανίδα γεννημένη στην Λατινική Αμερική) σε κάποιο άλλο μακρινό σημείο του πλανήτη μας. Ο Κώστας ήταν προσωπικός φίλος του Ντανιέλ Ορτέγα, ηγέτη των Σαντινίστας της Νικαράγουα.
Σε επόμενο η άκρως εντυπωσιακή συνέχεια και η ιστορία του εκεί και μάλλον σας αποκάλυψα το θέμα του επόμενου ντοκιμαντέρ μου.
Σημ. Ο τίτλος δεν είναι δικός μου, αλλά ο εμπνευστής του μου ζήτησε να μην αναφέρω το όνομά του.
