Ακριβώς όπως τα όνειρά μας. Δημιουργούνται τη νύχτα στο ασυνείδητό μας και μόλις οι πρώτες αχτίνες του ηλίου (η πραγματικότητα) εμφανιστούν αυτές εξατμίζονται. Και τι μένει; Η πεζή πραγματικότητα. Και πάλι την επόμενη νύχτα δημιουργούνται και πάλι το επόμενο πρωί χάνονται ως σα να μην υπήρξαν ποτέ.
Ένας αέναος κύκλος έως ότου τα φύλλα ξεραθούν.
Τι περιμένουμε λοιπόν από τη ζωή; Οι λύσεις αγαπητοί μου φίλες και φίλοι δεν είναι σε αυτό, το οποίο βλέπουμε και προσπαθούμε αλλά σε αυτό, το οποίο πιστεύουμε. Και η νύχτα είναι καλύτερος σύμμαχος απ΄ ότι η ημέρα. Δεν είναι πάντα το φως εκείνο, το οποίο δίνει δύναμη.
