Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Διολισθαίνοντας προς μία Ιδιότυπη Δικτατορία

Ένα παγκόσμιο φαινόμενο έχει αναδυθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Μία νέα μορφή πολιτεύματος, η οποία είναι ανάλογη με αυτή των… υβριδικών αυτοκινήτων. Ασήμαντοι πολιτικοί, χωρίς κανένα όραμα και πολιτική καταλαμβάνουν με επιδέξιους χειρισμούς και (πάντα) μέσω εκλογών την εξουσία και με αργό αλλά άκρως αποτελεσματικό τρόπο εξοντώνουν τις κάθε λογής άλλες ανταγωνιστικές εξουσίες (πολιτικές, δημοσιογραφικές, δικαστικές, επιχειρηματικές) καταλαμβάνοντας ολόκληρη την ισχύ τους.

Το φαινόμενο δεν είναι Ελληνικό. Έχει ξεκινήσει ήδη πριν από κάποιο διάστημα σε άλλες περιοχές (γνωστές και άγνωστες) και πλέον έχει επεκταθεί και στις υπερδυνάμεις. Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή η μόνη δημοκρατική χώρα (αυτό είναι και πραγματική ειρωνεία) είναι η… Γερμανία! Η Βρετανία ανθίσταται σθεναρά στο να μην υποπέσει σε αυτήν την υβριδική κατάσταση, ενώ άλλες γειτονικές και μη, αλλά και η Ελλάδα έχουν ήδη βυθιστεί σε αυτήν.

Οι νέοι αρχηγοί κρατών δεν έχουν κανένα προσόν. Είναι ένα… “τίποτα”, κάθε είδους τίποτα και στη θέση τους θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα οποιοσδήποτε. Στις υπερδυνάμεις συμβαίνει επίσης τα ίδιο, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο πως η πλειοψηφία γνωρίζει το τι συμβαίνει σε χώρες δίπλα μας, παραδίπλα μας και λίγο πιο πέρα από δίπλα μας.

Το χαρακτηριστικό αυτών των υβριδικών δικτατοριών είναι πως η εξουσία αποκτάται με… εκλογές. Ψηφίζονται, δεν ασκούν βία για να την καταλάβουν. Χάθηκαν οι εποχές, όπου τα ονόματα τους ήταν γνωστά και εξέπεμπαν ακτινοβολίες φωτός ή ραδιενέργειας. Τώρα κανείς δεν γνωρίζει ποιος ηγείται της Κίνας. Ούτε ποιος είναι δεύτερος μετά τον αρχηγό της Ρωσίας. Ούτε και ποίος είναι ο αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Οσονούπω δεν θα γνωρίζετε ούτε και τους αρχηγούς.

Όλοι αυτοί λοιπόν έχουν δημιουργήσει ένα κλειστό club, γνωρίζουν ακριβώς την μηδενική αξία τους, αλλά έχουν δομήσει την εξουσία τους ΜΟΝΟΙ τους. Δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα, αλλά κανένας από αυτούς (ή αυτές) δεν βρήκε κάτι έτοιμο. Δημιούργησαν όλοι τις εξουσίες τους. Και ήταν σχετικά (θεωρητικά) εύκολο, διότι oi άλλοι, οι οποίοι θα μπορούσαν να τους αντιταχτούν ήσαν ήδη τόσο διεφθαρμένοι, ώστε νόμισαν πως θα τους εξαγόραζαν. Αλλά ηττήθηκαν οικτρά!

Αυτό λοιπόν το club γνωρίζει πολύ καλά τους περιορισμούς του, αλλά από τις συγκυρίες της ζωής και των τυχοδιωκτικών επιλογών τους και κατάφερε να καταλάβει την εξουσία. Και καταφέρνει να διαλύει κάθε αντίσταση. Όλοι τώρα βοηθούντος και της οικονομικής δυσπραγίας αποτελούν ένα σύμπλεγμα συμπορευόμενοι.

Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: ελκύουν τους εντελώς απλούς ομοίους τους, οι οποίοι είναι και η συντριπτική πλειοψηφία και όλοι νοιώθουν υπέροχα. Οι κλασσικές παραδοσιακές δυνάμεις δεν το έχουν καν αντιληφθεί αυτό. Το ωραίο είναι πως δεν το έχουν αντιληφθεί ούτε και τα ακραία κόμματα. Άλλοι ονειρεύονται επαναστάσεις αλά 1917, άλλοι φιέστες Νυρεμβέργης του 1933 και οι υπόλοιποι χρησιμοποιούν παρωχημένο λόγο για κάτι, το οποίο έχει πλέον πεθάνει. Θα χάσουν όλοι.

Οι νέες υβριδικές δικτατορίες είναι εδώ και απ΄ ότι φαίνεται θα παραμείνουν για πολύ καιρό. Και ξέρετε γιατί;

Έχω εμπρός μου μια τεράστια ενδεκάτομη παγκόσμια ιστορία. Αρχίζει από την αυγή του γνωστού πολιτισμού έως και σήμερα. Ωστόσο από τις εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες ένας ελάχιστος αριθμός ετών αφορά την θεματολογία της. Περίοδοι αιώνων είναι … ανύπαρκτοι. 700 χρόνια και καταλαμβάνουν 50 σελίδες και 10 καταλαμβάνουν έναν τόμο.

Γιατί;

Διότι αυτός είναι ο άνθρωπος.

http://www.pelop.gr/?page=article&docid=513364&srv=28

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)